Sacma uygulamalarla, yasaklarla, aynilastirma politikalarina hiz kesmeden devam eden egitim kurumumsu. Etek boyundan, giydigin ayakkabiya dek karisinca okul basarisinin yukselicegini zanneden hastaLikli bireyler barindiran ilginc mekan. Simdiki okul binasi cok buyuk olmakla beraber, eski okulun sicakligini hissettirmez.
ogrencilerine istanbulun heryerinde rastlamak mumkundur
okul cok sacma sapan biryerde bulundugu icin haklı olarak ogrenciler kesfı aleme cıkarlar
ama ınsanda la istanbul un yarısı burdan mezun olmus izlenimi bırakır
bu sene bıtırdıgım , ozlemek konusunda celiskilerimin oldugu eski lisem...
1991'de girdiğim ve 1998 yılında ilk mezunlarından olduğum okulum. ilk girdiğimde asfaltlanmamış bahçesi ve sayıca yetmeyen öğretmenleri gibi birçok eksiği vardı. ilk müdürümüzün gayreti ve velilerin bağışlarıyla zaman geçtikçe gereksinimleri giderildi. öğrencilerin çoğu ilk müdürümüzden memnun değildi. hatırlarım bazı zamanlar sürekli şikayet ederlerdi kendi aralarında. bence ilk müdürümüzün okulumuza yaptıkları tartışılmaz. ama biz yani ilk girenler lise2'ye geldiğimizde başka bir müdür geldi ve eskiyi arar olduk. saçma sapan şeylerden öğrencilerin başı ağrımaya başlamıştı. hem öğrenciler hem de bazı öğretmenler aslında. herneyse... çoğu insan isminden dolayı küçümserdi ü.a.l.'yi. bunlar genellikle diğer okulların öğretmen yada müdürleri ile birlikte, ü.a.l. öğrencileri velilerinin arkadaşlarıydı. hatta bir matematik hocamız bize başka okulların öğretmenleriyle konuştuklarından bahsetmiş, "-nasıl birşey biliyorlar mı bari?" gibi kendisine yöneltilmiş kinayeli bir soruyu bizimle paylaşmıştı dersinde. ama birkaç sene sonra 1998 ö.s.s'de yüzde yüz başarı göstermişti okul. beklenen birşeydi aslında bu. ama yüzdeyüz de beklenmiyordu. çok kaliteli hocalar, öğretmenler vardı ilk yıllarda. daha doğrusu biz mezun olana kadar. mezun olduktan sonra pek de iyi şeyler duymadım hiç. şimdi nasıl bir durumda bilemiyorum ümraniye anadolu lisesi.
6 senemi geçirdiğim, iğrenç, köhne, ilkokuldan bozma, öğrencilerinin ve öğretmenlerinin bi tuhaf olduğu, bu yazıyı yazarken tüylerimin diken diken olmasına sebep olan o okul
(bkz: ümraniye kapalı cezaevi)
