ümraniye anadolu lisesi

4 yılımı geçirdiğim 2005 yılında öss birincisi çıkaran okulum.

benimde dort senemi harcadıgım gerek binası gerekse buundugu yer acısından anadolu lisesi sıfatını hak etmeyen ama egitimi ve ogretimi ile en iyi anadolu liselerinden biri olan yegane eski okulum
her ne kadar mudurune kıl olsamda
her ne kadar kızları guzel olmasa da
her ne kadar hocalarının cogu yeteneksiz olsada
sevdigim ve sevecegim yer

ogrencilerine istanbulun heryerinde rastlamak mumkundur
okul cok sacma sapan biryerde bulundugu icin haklı olarak ogrenciler kesfı aleme cıkarlar
ama ınsanda la istanbul un yarısı burdan mezun olmus izlenimi bırakır
bu sene bıtırdıgım , ozlemek konusunda celiskilerimin oldugu eski lisem...

2002 yılında mezun olduğum ümraniyenin arka mahallerinde bulunan mütevazi binasıyla dikkat çeken lisem ahhh keşeke hala oralarda olsam

6 senemi geçirdiğim, iğrenç, köhne, ilkokuldan bozma, öğrencilerinin ve öğretmenlerinin bi tuhaf olduğu, bu yazıyı yazarken tüylerimin diken diken olmasına sebep olan o okul
(bkz: ümraniye kapalı cezaevi)

yanlış bilmiyorsam amerikan futbolu takım kuran bu bilgiler ışığında enteresan bir yer olduğunu düşündüğüm lise.

20 mayıs 2007 pazar günü mezunları okulda buluşacaktır.*

istatistiklere göre ümraniyenin en iyi lisesidir.**

kapıdaki kemal amcasıyla muhallebi kıvamında lisedir. güzel günler geçmiştir. 2004 den beri özletmektedir kendini. bakalım bu özlemin dışa vurumu nasıl olcak?
(bkz: merakla bekliyoruz)

1991'de girdiğim ve 1998 yılında ilk mezunlarından olduğum okulum. ilk girdiğimde asfaltlanmamış bahçesi ve sayıca yetmeyen öğretmenleri gibi birçok eksiği vardı. ilk müdürümüzün gayreti ve velilerin bağışlarıyla zaman geçtikçe gereksinimleri giderildi. öğrencilerin çoğu ilk müdürümüzden memnun değildi. hatırlarım bazı zamanlar sürekli şikayet ederlerdi kendi aralarında. bence ilk müdürümüzün okulumuza yaptıkları tartışılmaz. ama biz yani ilk girenler lise2'ye geldiğimizde başka bir müdür geldi ve eskiyi arar olduk. saçma sapan şeylerden öğrencilerin başı ağrımaya başlamıştı. hem öğrenciler hem de bazı öğretmenler aslında. herneyse... çoğu insan isminden dolayı küçümserdi ü.a.l.'yi. bunlar genellikle diğer okulların öğretmen yada müdürleri ile birlikte, ü.a.l. öğrencileri velilerinin arkadaşlarıydı. hatta bir matematik hocamız bize başka okulların öğretmenleriyle konuştuklarından bahsetmiş, "-nasıl birşey biliyorlar mı bari?" gibi kendisine yöneltilmiş kinayeli bir soruyu bizimle paylaşmıştı dersinde. ama birkaç sene sonra 1998 ö.s.s'de yüzde yüz başarı göstermişti okul. beklenen birşeydi aslında bu. ama yüzdeyüz de beklenmiyordu. çok kaliteli hocalar, öğretmenler vardı ilk yıllarda. daha doğrusu biz mezun olana kadar. mezun olduktan sonra pek de iyi şeyler duymadım hiç. şimdi nasıl bir durumda bilemiyorum ümraniye anadolu lisesi.

istanbul anadolu yakasında kız öğrenci etek boyunun en kısa olduğu okul. okul başarısını bilmem kız öğrenci profili müthiştir.

kardeşimin okulu olmasından mütevellit epey bilgi sahibi olduğum okuldur.ailecek okulun yeni binası ve yeni müdürüne kilitlendik,merakla bekliyoruz.

Sacma uygulamalarla, yasaklarla, aynilastirma politikalarina hiz kesmeden devam eden egitim kurumumsu. Etek boyundan, giydigin ayakkabiya dek karisinca okul basarisinin yukselicegini zanneden hastaLikli bireyler barindiran ilginc mekan. Simdiki okul binasi cok buyuk olmakla beraber, eski okulun sicakligini hissettirmez.

aöf sınavı için gittiğim okullardan biridir.

oldukça saçma bir yerde, uzunca bir yokuştan inilen ve pek kimselerin ismini cismini bilmediği okul olarak aklımda kaldı.

10 kişiye sordumi bir kişide aha şurdan gidilir diyemedi. *

içinizdeki sevgi koşulsuz olursa huzur bulursunuz.