istanbula ilk defa geliyorum. babam, "yurtta kalmasın, tanıdık varsa onun yanına yerleşsin, daha iyi olur" mantığı ile arkadaşlarından aldığı bir isim ve adres yazılı kağıdı bana verdi. istanbula geldik, sora sora mekanı bulduk, ama taksimde kime sorsam tuhaf tuhaf bakıyor! biz de şehirde acemiyiz, küçük emrah tadında ezikleri oynuyoruz, adama "niye tuhaf baktın kardeş" diye soramıyorsun. neyse...en nihayet ismi gayet düzgün olan ve bana hiçbir şey çağırıştırmayan sokağa girdim, aşağıya doğru yürüyorum...ama bir tuhaflık var, pencerelerden sarkan kadın sabahlıklı erkekler! yukarıdan "hey yakışıklı gelsene" tarzında davetkar ve fakat kalın sesli iniltiler geliyor! zaten yenisin, eylülün başı, hava sıcak...aldı mı beni bir ateş. tam önümdeki izbandut gibi kadına adresi tekrar teyit edeyim dedim, kadın bir döndü...yüzünde üç günlük sakal! "eyvah, ben ne yaptım, okuyalım diye geldik...daha ilk günden postu deldireceğiz" düşünceleri ve kıpkırmızı bir suratla koşturuken, en sonunda adresi buldum. buldum ama, ikametgah yeri olarak kullanılan "yer" deniz seviyesinin altında, tek çöplük...aman, tek oda bir yer! orada ikamet eden sakal ve saçtan ibaret arkadaşa durumu izah ettim, eliyle şöyle bir içerisini gösterdi...ben taksimdeki çin lokantasının oraya nasıl gelmişim hatırlamıyorum!
aman, siz siz olun kardeşler, istanbula gelmeden evvel iyice bir soruşturun kalacağınız yeri!
