vatanını seven insanların tereddütsüz ölürüm diye cevapladıkları soru.
15 temmuzu hala tayyip meselesi diye kıvırmaya çalışan dhkpc-fetö-chp kırmaları var lakin onların doğuştan hain olduklarını hepimiz biliyoruz.
malazgrit de "yüzünü bile görmediğim sultan için mi ölücem?"
çanakkale de "vahdettin ve damat ferit için mi ölücem?" denseydi,
kurtuluş savaşın da da "mustafa kemal kim ya? padişahla takıştı diye mi ölücem?"
denseydi ortada ne vatan kalırdı ne birşey.
adamlar 15 temmuzda ülkeyi işgal planı yapmış,
başarılı olsaydı ingilizi kıbrıstan, pkk sı güneydoğudan dalacakmış siz daha uyuyun trip atın.
allahtan başımızda tayyip erdoğan varda tankların üstüne çıkıcam diye bağırıp korkaklar gibi güvenli merkeze kaçan, kaçarkende milleti çiğneyen tankların yol verdiği kılıçdaroğlu gibi yapmadı, darbenin göbeğinde havalimanına iniş yaptı halkıyla beraber bekledi.
kısacası bazı vatan hainlerinin anlayamadığı şudur, o anki siyasi durumdan memnun olmayan birileri hep vardı.
malazgritdede çanakkale de de kurtuluş savaşında da .
açın okuyun, vahdeddinin kişisel savaşı olduğunu söyleyeni de atatürkün kişisel savaşı olduğunu söyleyeni de var.
ama söz konusu olan vatandı. mustafa kemal de vahdeddin de malazgritde de durum aynıydı.
uzun vadeli düşünmek lazım o anki siyasal arenayı değil. bu ülke hepimizin... burada hepimizin derken pkk lı itlerle fetö köpeklerini ayrı tutuyorum onların amacı zaten bölmek.
bu bölücülere karşı o anki siyasal konjonktür düşünülmemeli.
sanırım bunun için öncelikle aidiyet gerekiyor ve ben kendimi bir yere ait hissetmiyorum. cevap mı? ölmem.
format mı? sözlük sözlük değil mübarek forum ortamı.
Yok esas olan ben olduğumdan ölmeyi seçmem. Kimsede ölmeyi seçmesin, ülkemiz için bir tehdit varsa bunu kimsenin burnu kanamadan diyalogla çözmek liderlerin işi olmalı. Liderlik budur yoksa ankarada oturup piyonları sahaya sürmek liderlik değil. Diyalog yolu kapandı , ülke için savaşmaktan başka seçenek kalmadıysa o zaman liderin arkasında , herkesle beraber bedelli , zengin çocuğu ayrımı yapılmadan ölümede giderim ama liderim önümde olmalı.
şimdi düşman kapıya dayandığı zaman kimse savaştan kaçmaz ama suriye'de katar'da sözde ülken için özde müslüman kardeşler için savaşırken ölmek kimse istemez.
ülke dediğin şey de aslında başta olan sınıf olduğu için ben ölmem. sonuçta adam fakir ama kendini fakir bırakan sistem için vatan millet sakarya değip cepheye koşuyor. demek ki bu duygular insanlar ölüp üst tabaka keyfini sürsün diye var. onlar orta ve alt tabakayı bu tür şeylere inandırıyor sonra da bunlara bide şehit oluyorsun diye dini misyon yükleyip saltanatını sürdürüyor. yani aslında devletin için dıştan bakınca ölmüyorsun, o devlet sisteminde üst kademe daha fazla var olsun ve seni sömürsün diye ölüyorsun. onlar da parayı götürüyor zaten. ayrıca silah piyasasına hükmedenlerle siyasi kriz çıkartıp savaşa neden olanlar aynı değilse ben de bir şey bilmiyorum.
Neyse ki memleket Uludağ sözlük yazarlarından oluşmuyor. Ülkeyi 3 milyon Araptan ibaret gören (ya da mazeret olarak gösteren) Türk olduklarına inanmadığım soysuzlarla doldu burası.
bazen ben de soruyorum kendime ve kendimden sorgusuz sualsiz şekilde "evet" cevabını bekliyorum.
ama hiç bir zaman o hızda evet diyemiyorum. bir yandan üzülüyorum, acaba gerçekten vatanımı sevmiyor muyum diye ama seviyorum. galiba bizde o iman gücü eksik. tek mantıklı cevabım bu.
