onu o yapan her şeyini çok özlüyorum... kokusunu, sesini, gülüşünü, kahkahasını, o kocaman kalbini, gözlerinin kahvesini ve kederini, kelimelerini... yürüyüşünü, ayağa kalkışını, koşuşunu, kızışını, mutlu oluşunu, endişelenişini... bir ben bilirim nasıl özlüyorum. bir de siz biliyorsunuz artık, yani bir kısmını.
Neyi izlemeliyim ?
Zamanı, ölümü, sevgilimi, annemi, babamı, kardeşimi, dostlarımı, arkadaşlarımı vs.
Neye özlem duymalıyım.
Hiç birşeyi özlemeyin çünkü istediğiniz herşey yanınızda zaten ?
Gerisi sadece fazladan sizin istekleriniz.
soru çok gereksiz kaçar ya bazen hani. bu soruda o sorulardan biri işte. özlediklerim hep özlediğim yerdeler. dokunamayacağım kadar uzaktalar. bu saatleri çok tatmadım yazı yazarken şimdi tadınca görüyorum ki mutlu insan bu saatte ayakta olmaz diyorum.
