Özledim, ne ulaşabileceğim bir numarası var, ne gizli gizli takip edeceğim bir sosyal medya hesabı. Aylardır Arada vakit buldukça akşamları evinin önüne gidiyorum ama bir türlü denk düşemedik, bir türlü göremedim. Sanırım ona hakkımı helal etmeyeceğim, sinirimden değil ha, öbür tarafta olsun son bir kez karşı karşıya gelelim diye.
bi tipi başkası bulunamadığı için yaşanan özleme durumu, o yalancı özleme, geçer.
bi tipi de var asıl başkalarını bulduğunda depreşiyor, her bir başkasını bulduğunda onun gibi olmadığını, hissettirmediklerini gördüğünde paniğe kapılıp, sıradan elinde geçende o hissi arama durumu. istiklal caddesi'nde gelen geçen herkesi omuzlarından tutup suratlarını bakıp, ıhh bu değil, öehh bu da değil falan diye geri fırlatan, aslında o sırada ne bileyim antalya'da olan bi tanıdığını hışımla arayan birinin çarezisliği gibi. bu ikinci tip sıkıntı.
neden özlemek denilince akla sadece aşk meşk olayları geliyor ? ben mesela ailemi, annemi babamı kardeşlerimi özlüyorum. 2-3 hafta sonrası itibariyle bir kızı da özlemeye başlayacağım tabi.
açıkçası çok sık yaşamaya maruz kaldığım bir durum değil lakin bundan sonrası için aynı şeyi diyemem.
demek istediğim şu ; otu boku her konuyu aşk ile bağdaştırıyorsunuz. yoksa aşk meşk anlamında da özlediğim günler oldu tabi. sadece siz her şeyin bokunu çıkarıyorsunuz.
