Gridir, kahverengidir.
Sanılanın aksine mavi, yeşil gibi tonlar olamaz.
Çünkü özlenen kişi, özlenen an veya yer geçmiş anılarla hatırlanır.
Ve anılar kapalı tonlardır gri gibi, kahve gibi. Yaşam enerjisi saçmaz, hep bir başka zaman dilimine dönük bekleyiş içinde olmaya sebebiyet verir.
Sigara dumanı rengidir. Aheste aheste yükselir, söner. Simsiyah bir kül bırakır geriye. Daha sonra yeni bir dal sigara imdada yetişir, o da aheste aheste yükselir ama sonu yine hüsrandır.
Sonunda kavuşmak varsa gökyüzü mavisi, yoksa koyu bir gri.
"Neden siyah değil?" derseniz, demezsiniz ama yine de söyleyeyim. insanın içinde hep bir umut olduğu için. Ve o umut insanı yiyip bitiren asıl kurttur. Umutlanmaktan vazgeçmek asıl mutluluktur.
