Bilimsel bir yazıda okumuştum. Dünyada herkesin pişmanlık duyduğu durumlar gibi bir şeydi başlığı. Onlardan biriyde işte buydu. Yakın arkadaşla evlenmemek. Açıklaması şuydu. ikisi arkadaş olduğuna göre kafaları sarıyor ve birbirlerini anlıyorlar. Birbirlerini seviyor ve saygı duyuyorlar. Bu arkadaşlık birde uzun sürdüyse, evlilikleri mutlu olacaktır. Şeklindeydi. Doğru bir tespit yanlış bir tespit düşünene ve bakış açısına göre değişir. Ama bunu okumuştum.
gayet mantıklı bir iş. zaten tanıyor olduğun biriyle bir ilişkiye başlamak çok sağlıklı bir durum keza kime ne zaman aşık olacağını kestiremezsin zaten. garipsenecek bir yanı yok bu durumun, neden hala üzerine yazılıp çiziliyor mantığım yetmiyor sanırım ya da bunun mantığını yok.
böyle ergensel muhabbetlere dahil olmak beni her ne kadar da kasvet ve kedere boğsa da, şunu ekleyeyim istedim.. lise zamanı tecrübelerime dayanarak söylüyorum ki, kanka dediğiniz kardeş dediğiniz kişi ile sevgili olduğunuz an geri dönüşü olmuyor, fazla dayanmıyor, tez vakitte sona eriyor. ne kadar böyle arkadaşım olduysa hepsinin sonu hüsran idi.
bilin istedim, hevesler her zaman heyecan vermiyor.
Açıkça yazmak gerekirse böyle bir durumu hiç samimi bulamıyorum, benim için söz konusu bile olamayacak bir şey zaten.
Temeli iç açıcı ve temiz gözükmüyor.
