Bir kere aşırı hasta olmuştum. Hem kör gibi hem felç gibiydim. Öldüğümü hissediyordum o günlerde. inanın yalnızca boşluk hissi vardı. Ne bir korku, ne bir yakınımın özlemi. Maddi ve manevi hiçbir düşüncem olmamıştı.
Önemsediğim tek şey azı çoğuyla, iyisi kötüsüyle Türklüğe elimden geldiğince olumlu katkılar verebilmiş olmak.
Tamam tarih bir Mete han olarak yazmasın,
Adı Tarihe geçmeyen ve içinde Türklük ateşi olan nice yiğitler geldi geçti bu dünyadan. Birisi de ben olmak istiyorum.
