Belki aylarca yetti bana gordugum dehset. Ölum akiyordu damarlarimdan,
ve öluyordum usul usul. Istiyor muyum bunu diye merak ettim. Evet
korkuyordum. Ben ölmekten korkuyordum. Ucuzca, evinde bir sefil gibi
ölmekten, cesedimin etrafa ölümün kokusunu yaymasindan, pis
ellerinizle beni gömmenizden korkuyordum. Aslinda berbat ve gunahlar
icinde gecirdigim bir omur, gogsumdeki tas gibi acimasiz bir yurek ve
kötü davrandigim insanlar, kirdigim kalplere ragmen arkamdan 'iyi
insan' diye yalanlar soylemenizden korkuyorum. Beni kefenlemenize de
luzum yok! Beni Allah'a temiz gosterecek hic bir beyazin olmadigini
biliyorum. Birakinda durust olayim. 'adem gittigi gibi donmedi'
diyebileyim. Eger cozumse, ben icerden basladim curumeye...
Temizleyecekse suyunuz, tatli gosterecekse caputlariniz, 'ben'i
ölmeden yikayin ve kefenleyin.
