zamansız ölümden korkulabilir belki. daha yapılacak çok şey olup yapamamak, hayata doyamamak korkutur. yaşını başını almış insanlar için durum farklıdır.
Her insanın hissettiği duygudur. insan doğası gereği, bilinmezden, karanlıktan, muammadan korkar. Bazen ölmekten çok, kendi ölümünüzden sonra, sevdiklerinizin yaşayacağı acılar da korkutur insanı. Ben ölürsem, annem de kahrından ölür... Off kimse ölmesin ya da hep birlikte ölelim dedirtendir...
özellikle ortaokul yıllarında çok yaşanmıştır. belki günah işlersen söyle olur, yanarsın, kabir azabı çekersin gibi sözler yüzündendir. atamazsın beyninden, millet tv izlerken sen de tv ye bakıp bunları düşünürsün falan. akla öyle şeyler gelir ki dua edersin bu duygudan, düşünceden kurtulayım diye.
ben atlattım, kimse yaşamasın. herkes mi düşünür çok merak ederdim.
(bkz: sadece bana mı oluyor hissi)
yapacak onca şey varken hiç birini yapamadan gitmek istememektendir.
bir kısmını o tarafa bırakayım da diyemiyoruz ki.
yok olma korkusu. ayrıca; bir hiç olmak hiç hoş değil. tamamen hiç olmayacağız belki ama en azından ben kendimi bilemeyeceğim. zaman zaman tırstığım fazla içine girmemeyi tercih ettiğim düşünce cidden hiç hoş değil düşünmek.
-kişi inanç sahibiyse, bu ölmekten korkmak değildir, ayrılıktan, arkasında kalanların üzülmesinden korkmaktır.her ne kadar ayrıldıklarıylarıyla ebedi bir birliktelik yaşayacağını bilse bile..
-kişi inanç sahibi değilse, büyük ihtimal zengindir, dünyada bırakmak istemediği, bağlı olduğu şeyler vardır.. (bkz: para para para)
