ölü yakma

ilk olarak altıncı yüzyılda kuzey altaylardaki prototürklerde karşılaşılmış. bu kültürün adı ise taştık kültürü.
küller bir kaba konmak sureti ile baharda toprağa gömülürmüş.
kaynak,
(bkz: bahattin ögel)
(bkz: türk kültür tarihi)

--spoiler--

Dinler ölü yakmaya nasıl bakıyor
Hinduizm: Cenazenin yakılması bir zorunluluk. Yakılma işlemi açık havada gerçekleştiriliyor.
Budizm: Cenazenin yakılması bir zorunluluk.
Katolik Hıristiyanlık: Vatikan ölü yakma konusundaki yasağı 1963 yılında kaldırdı. Ölülerin yakılması yasaklanmadı ancak teşvik de edilmiyor. Cenazenin toprağa gömülmesi tercih ediliyor.
Protestanlık: Ölü yakmaya Katoliklere oranla daha sıcak bakılıyor.
Ortodoks Hıristiyanlık: Cenazenin yakılması savaş veya salgın gibi durumlar dışında yasak.
Yahudilik: Cenazenin yakılması yasak, ancak reformist Yahudiler tarafından tercih edilen bir yöntem. Ortodoks Yahudiler için ise ölü yakmayı tamamen yasak.
islam: Cenazenin yakılması kesinlikle yasak.
--spoiler--

Hindistan'da 1 ölünün yakılması için ortalama yarım ton odun kullanılıyormuş. Nereden bakarsan bak doğaya zulüm etmekten başka birşey değil. Göm temiz temiz işte toprak olsun kurtçuklar beslensin. ama nerde. inançmış. Sırf zarar amk hanumanları.

sonrasında kibrit kutusuna koyuyorlar. çok saçma işler.

Ölü bedenlerden kurtulmak için bir alternatif, tüm ölüler yakılırsa, atmosfer büyük zarara uğrar, tüm ölüler gömülürse toprak işgali olmuş oluyor,

Ölü bedenler dert olmaya başladı, belki de uzaya fırlatılmalılar.

Ölüler toprağa gömülürse toprak işgal edlmiyor humus bakımından zenginleşiyor toprak .