Birini kanserden, diğerini motosiklet kazasında kaybettiğim iki arkadaşımın var ikisininde profillerine ara ara aklıma geldikçe girer bakar eski günleri yad ederim. Benim için Güzel insanları hatırlatan bir aktivitedir.
bana bir mesaj bırakmış olabilir mi yada dunyaya diye baktim. bu basligi gorene kadar da aklima gelmiyordu. dur bi daha bakayim melek yuzlu guzel kızın yigenlerini paylastigi instasina
insanın içinde tuhaf bir his bırakır. tanıdığın ve sevdiğin bir insan ise bir yumru takılır boğazına. yutkunamazsın bir huzursuzluk kaplar içini sonra birden hüzün, anılar, inkar. boğulmaya başlarsın. bazen gözünden damlayan bir göz yaşıyla hafifler bu duygu yoğunluğu. bazen ise ağlayamazsın sadece içine bir karanlık çöker. sevdiğin kişinin fotoğraflarına bakmak acıtır, yakar.
Aç bakayım oğlum bana bi sayfa ben pek anlamıyom bakayım nasıl şeyler bunlar demişti rahmetli dayımın sayfasını da ben açmıştım böyle olunca duygular daha da karmaşık hale geliyor.
sık sık yaptığım eylemdir. sapığın teki tarafından katledilen arkadaşımın profiline girer yeni bir gönderi var mi diye de bakarım. ölümle yüzleşememek zor.
17 yaşında boğularak ölen çocukluk arkadaşımın facebook hesabına rastladım geçen yıllarda. Tüm yazdıklarını okudum, paylaştığı şarkıları dinledim. Sabaha kadar duvarları izledim, uyuyamadım. O ölene kadar ne kadar efendi bir çocuk olduğunu düşünmemiştim hiç. Bir kez bile. Biz gerçekten ölü seviciyiz. Nur içinde yatsın.
Ölümün aslında hepimiz için gelebileceğini hatırlatır.
Muhtemelen bizler gibi gençtir.
Aynı bizler gibi kendince bir müzik zevki vardır, siyasi görüşü, analiz ve tespitleri, tuttuğu takımı, sevgilisi, itirafı, yaşanmışlıkları..
kendi kuzenimin sosyal medya hesaplarinda dolaştigim anlar aklima geliyorda.
benim icin bir kuzenden cok daha fazlasi oldugu dusunulurse, beraberinde acı, özlem, keder, anılar ve birkaç damla ile hüngür hüngür seviyesi arasinda gözyası getiren eylem.
19 yaşında kazada ölen Bi kızın Twitter hesabında şen şakrak yazdıklarını okurken Bi anda ölümün ne kadar yakınımızda ve bizim ondan fikren ne kadar uzakta olduğumuzu hatırladım.
Üzüldüm. Bizden geriye sadece yazdıklarımız, varsa fotoğraflarımız kalıcak.
Ve bunları görenlerin bizim bu dünyadan ayrıldığımızdan haberi bile olmayacak.
Tuhaf.
