"bu hayatta herkesin bir derdi var cemal. benimki de bu. ölemiyom be amına koyayım. eyi bi şey sanıyon bunu demi? herkesler öyle sanıyor ama gel bir de bana sor. en berbat tarafı ne biliyon mu? hiç kimseden hiçbir şeyden korkun kalmıyor. ar damarı çatlıyor adamın. doğru ne yanlış ne her şey karışıyor kafanda. bu amına koduklarımın 100 sene önce neye inandıklarını görsen çok gülersin. ben biliyom mesela. 100 sene sonra neye inanacaklar onu da biliyo olcem. ya her şeyleri biliyom ben cemal. hee her şeyleri bilmekle hiçbir şey bilmemek aynı şey. odun gibi oluyon işte. onun için çok fazla kurcalamicen meseleleri. eninde sonunda ölcek olan birisinin bu dünyanın derdini çözmesine imkan yok."
valla ölemiyom be. biraz karamsarlık yüklüyüm bu sıralar antidepresanı bıraktım boş vakitlerimi gözyaşı akıtarak değerlendiriyorum. benim gereğim yok gibi artık buralarda. gideyim desem gidemiyorum öleyim desem canım tatlı.
hiçbir şey benim için değil hiçbir özlem adımı taşımıyor biliyorum. ömrümün çoğu bitti belki, ziyan oldum bu çok belli.
halbuki benden iyi bir şey yapılabilirdi. beni biraz güzel değerlendirselerdi, sevgiyle büyüseydim, ağlamaktan başka şeyleri de öğrenseydim bambaşka olabilirdi. şimdi maalesef kendi imkanlarımla kendimi çok erken tükettim. artık geçti bütün çiviler çakıldı, birtakım yanlışlıklar oldu. ziyan oldum bu çok belli.
