Biri var. Ama onu öldürüp bu hayattan kurtatacak kadar değerli bulmuyorum. Onu öldürmeyip süründüreceğim. O bir kenarda kalsın. Muhtemelen siyasi birini.
Göbeğimle dalga geçen insanları tek bir çukur içinde toplar üzerlerine benzin döküp yakardım. Yanan ateşle nargile közü alır keyfime bakardım. Neyse böyle bir izin verilmesin.
kimseyi öldürmezdim. değmez inan değmez. kimse için kan döküp insan öldürmenin verdiği hüznü, vicdani kaybı yaşamaya değmez. çok düşman olduğum şeyler var ama değmez. bu insanlar insanın vicdanını da yok ediyor, bir insan öldürebilecek yere kadar seni getiriyor. kimyanı bozuyor, aslında seni vahşileştirip kendine benzetiyor ama değmez.
kendimi . tamam klişe ama şöyle bir teorikle bunu diyorum .
büyük bir kumar oynamak bu . izin verilmiş . yani bir otorite tarafından bu izin alınmış . bu izni vermesi gereken tek otorite tanrıdır tabi eğer varsa . sonrasında , bir tanrıya şirk koşmayıp büyük günahlardan olan kul hakkına girmemiş biri olarak bir ebediyet ve tanrının var oldugu olasılıgı tamamen %50 olduguna göre o ebediyette yani sonsuzlugun içinde bir hiç olan cezamı çektikten sonrasında hiçbir acı , felaket , sorun , depresyon olmayan utopik bir yerde , hiçliğe , şarap ve onlarca güzel kadınla yol almak. tabi yüzde elli , yerse.
neyse lan gece gece varoluşşal şeyler işte , zırvalamayayım.
