ara ara haberlerde karşımıza çıkan ev çeşididir.
çöpleri evinde biriktirmeye bayılan birisi mevzu bahistir.
etrafı bi koku alır ve komşular şikayetçi olur.
polis gelip eve müdahale eder ve çöpten kurduğu dünyası bertaraf edilir.
eğer evde mimarlık öğrencisi varsa, dönem sonunda o evin alacağı durumdur. evin annesi, kağıtlar dolusu çizilen projeleri, yapılan maketleri ve bir sürü malzemeyi evden atmak için dört gözle bekler. (bkz: mimarlık öğrencisi olmak)
kapıcı: çöp var mı?
ev sahibi : var ama ev o torbaya sığmaz.
---
Ne için olduğunu kendiside bilmediği halde dışarıda gördüğü her çöpü evine getiren, sorulduğu zaman "soba da yakacağım" denilir ama "yazın sıcağında sobası?" sorusunu sormadan edemeyeceğimiz, kendisini karınca zannedenlerin evi.
genellikle yalnızlıktan muzdarip insanların davranış bozukluğu ile zuhur eden durum. biriktirdikleri bütün çöpler onların en değerli eşyaları haline gelir ve bu çöplere müthiş bir bağlılık gösterirler. nihayetinde kokmaya başlayan ev komşular tarafından belediyeye ihbar edilir, ev sahibi de rehabilite edilmek üzere hastaneye yollanır.
genelde bir çok ihtiyar insanda gözlemlediğim takıntı. sanırım çocuklukları yokluk içinde geçtiğinden (1950 lerde ve öncesinde memleketin hali ve ahvali) bir tahta parçası bir plastik kova vb her şey bu insanlar için değerli olup toplarlar da toplarlar.
Atılması gereken ve atılmayan içerisinden ne çıkacağı belli olmayan, her türlü şeyin dolu olduğu evdir.
benim evimdir, oturduğum odayı temizleyeyim dedim, 2 adet jumbo boy çöp torbasını dolduracak kadar pet şişeler, cips paketleri, bira şişeleri ve bilumum ıvır zıvır çıktı. Sadece oturduğum odadan çıktı.
biri beni belediyeye ihbar etsin.*
