yaşının artmasıyla beyninin , düşüncelerinin de büyüdüğünü sanan gafil yazarların kurduğu cümlemsidir. acaba onlar 18-19 yaşlarındayken kendilerini çocuk olarak görüyorlarmıydı? ya da ona "çoluk çocuksun!" diyen kişiler hakkında neler düşünüyorlardı? nice yaşı kemale ermiş kişi vardır ki düşünceleri ipe sapa gelmezdir , nice genç vardır ki bir çok insandan daha olgun düşünürler.
meseleyi kişiselleştirmek gibi olmasın ama bu sözlükte yazar olan arkadaşlarımızın bir çoğu benim yazılarımdan yaşımın 23 ün üstünde olduğunu sandıklarını söylediler bana. ama bakınız ki ben daha çoluk çocuğum (!) , 18 yaşında saçma sapan konuşan biriyim ..
içlerinde öyle güçlü yazanlar vardır ki, yaşını öğrendiğinde şaşkınlığa düşürür diğer yazarları. muhtemelen; okuldaki edebiyat derslerinde, öğretmenin gözbebeği öğrencilerdir. sözlüğün rengi yazarlardır.
hepimiz çocuktuk diyerekten çocukluktan çıkma sınırı nedir diye bir soru eklenerek, kaçımız çocuk olmak istemiyoruz da denilip şanslılar ki bu yaşta sözlükte yazarlık yapıyorlar diyerek alkışlanası, kucağa oturtulup hoplatılası, çocuk parkına götürülüp kaydıraktan kaydırılası, iyi ki varsınız diyerekten kucak açılası yazarlardır.
(bkz: içimizdeki çocuk)*
90 doğumlu olup, içinde bulunup bulunmadığım merak ettiğim yazar grubudur.
ha bi de, yaşın artmasının verdiği özgüvenle (!), olgunlukla (!) kendisini bulutların da üstünde gören kişilerin yaşça kendisinden küçük olanları ezmeye çalışmak için ortaya attığı söylem de diyebiliriz. muhtemelen bu kişilerin geçmişi çok da parlak değildir ki bu yola başvurmuşlardır.
