içimizdeki çocuk

Edepsizlik , sorumsuzluk, yetişkin haytalığı gibi hallere uydurulan büyük mazereti.

Çok fazla tepiyorsa da atın kıçına iki şaplak, susturun haddini bilmez veledi.Otursun oturduğu yerde.

insanın bir yanı hep küçücük kalır..
Ne kötülüğe alışır, ne doyar iyiliğe
Hep hassas, ille de kırılgan, gonca gül gibi bir yan..
O kabul gördüğünde belki, kabullenilmiş olur aslında insan
Onu itelemediğinde kişi, insan olmaktan çıkmaz belki..

Doğan Cüceloğlu' nun bir kitabı.

(bkz: geştalt terapisi içimizdeki çocuk)

bir ara herkesin elinde olan, okumazsan adam yerine konmayacağını sandığın kitap.

yapılan bazı hataların üzerine kaldığı çocuk.

ara sıra salıverilmezse içinizde kaybolabilir ya da bir fırsatını bulup çıktığında kaçabilir.

içimdeki çocuktu yeri dolmayan.
(bkz: dort)

iç konuşmaların sorgulanmasını sağlayan, bu konuşmaların hafife alınmaması gerektiğini öğreten, isteklerin iç çocuktan, emir ve yargıların da iç ana-baba'dan geldiğini, mutlu ve başarılı bir birey olabilmek için ikisinin de dinlenmesi gerektiğini anlatan kitap. eğer siz sürekli iç çocuğu dinler ötekini umursamazsanız zıpır, nerde nasıl davranılacağını bilmeyen bir başarısızlık abidesine dönüşür, yalnızca iç ana-baba'yı dinler, diğerini de sürekli susturup azarlarsanız kuralcı, mutlu olmayı başaramayan bir insana dönüşürsünüz. iç-çocuk küstürülmemeli ama fazla da şımartılmamalıdır bu kitaba göre.

doğan cüceloğlu'nun kitaplarından biri. çok etkileyici bulduğum bir kitaptır. insanı kendisiyle başbaşa bırakır, göz yaşı döktürür.
kitabın son bölümündeki günlük yazma egzersizini uyguladım ve çok yararlı buldum. kendinize bir defter alıyorsunuz, günün belli bir saatinde o deftere kitaptaki soruların cevabını yazıyorsunuz.

bu kadar basit değil elbette: bu bir tür kendinizle buluşma, kendinize verdiğiniz bir randevu. sadık kalmanız gerekiyor. ben sabah saat 7'ye koymuştum günlük yazma saatimi. ilk günlerde o saatte kalkıp o deftere soruların cevabını kendinle konuşur gibi yazmak saçma ve zor gelmişti, ama daha sonra çok sevdiğim, çok keyif aldığım bir şey haline geldi: kendimle olan randevuma geç kalmak istememeye başladım.

bu günlükleri yazarken, aklınıza gelen cevaba "ne kadar salakça" derseniz kendinizden "içimdeki küçük ..(adınız).., senden özür diliyorum" demeniz bekleniyor. bu çok etkili ve önemli.

sorulara cevap yazarken aklınıza ilk gelen şeyi yazmalısınız.

soruları yüksek sesle sormanız önemli. cevapları içinizden ya da sessizce verebilirsiniz ve yazmanız gerekiyor.

bu egzersizi en az iki hafta devam ettirmelisiniz, yoksa işe yaramaz, deniyor. buna katılıyorum.

bu egzersiz, bir tür psikoloji danışma etkisi yaratıyor: kendinizi daha çok tanıyorsunuz, özgürleştiri bir etkisi oluyor.

tanımadığım bir insanın, yani sadece kitaplarıyla tanıdığım bir insanın hayatıma bu şekilde katkıda bulunabildiğini görmek çok sevinçli bir şey. doğan cüceloğlu'na teşekkürler.

dışında ki varlık ayırt ederde hayal ve gerçeği. insanın içinde ki çocuk ayırt edemez. hayaldir ama o gerçekmiş gibi yaşar.

içimizdeki çocuk bir gün yüzyıllık uykusundan uyanır.
yüzyıllık uykusundan bir masalın ortasına uyanır. tam da çocukluğuna uygun biçimde. uyumadan az önce düşünü kurduğu masaldır bu. şaşırır. o meraklı çocuk gözleriyle inanmaz inanmaz dolanır masalın içinde. bakar, sorar,bekler. sonra dayanamaz bütün çocuklar gibi masalın içine girer. hep hayalini kurduğu ama duyabileceğine, dinleyebileceğine,dahil olabileceğine dair bütün umutlarını yitirdiği masaldır bu. ütopyadır. çocuk gülümsemesi gelir yerleşir dudaklarına, ardından gelecek büyük, gerçek kahkahalarının habercisi gibi. o korkak, çekingen, inanmaz, güvenmez hallerini bırakıverir bir köşeye kendine biçtiği dokunulmazlık, erişilmezlik, duyarsızlık zırhıyla birlikte.
bir gün içimizdeki çocuk yüzyıllık uykusundan uyanır, bir masal bahçeye, bir gelincik tarlasına, yıldız tozlarına bulanmış buluttan yataklara. uyanır içimizdeki çocuk bir gün...

abur cubur reyonunda patlak verir.

kürtaj olup aldırabileceğin birşey. yaşaması da, ölmesi de size bağlı. hangi yetişkin, koca kazık kişi, olgun yaşında 'içindeki çocuk' un dünyadan aldığı tadı alabilir. hepsi hikaye, o eskidendi. yaşlanıyorsun işte, yaş almıyorsun hatta yaş la nı yor sun bal gibi. geçtiğimiz günlerde iclal aydın bir röportajında, ''bundan 3 yıl öncesine kadar içimdeki o küçük kız çocuğu yaşıyordu ve ona kim nasılsın dese başlıyordum başımı onun göğsüne koymaya. ama içimdeki o küçük kız çocuğunu öldürmem ve gerçeklerle yüzleşmem fazla zaman almadı. artık o küçük kız çocuğu koskoca zeki akılı ve deneyimli bir kadın. ve ona her nasılsın diyenin göğsüne başını koymayacak kadar gardını aldı'' diyordu. her zaman olumlu anlamda yer almıyor hayatımızda bu içimizdeki çocuk. bazen onu kürtaj olup öldürmemiz gerekebiliyor yani. hem sonra yaşlanan bir bedende ters duran, eğreti duran birşey bu fikrimce. tezat.

öldüüüü....

(bkz: id)

http://www.kitapyurdu.com...pisi%C4%B0cimizdekicocuk1

insanin hoyrat, simarik, hassas, kirilgan yapisinin tumlemesidir.

ici bos kalan kavramlardan bir tanesi,icimdeki cocuk derken insanın saflıgından,vicdanının ve yureginin temziliginden bahsediliyor bunlarda ya vardır ya da yok,her haltı yeyip sonrasında icindeki cocuktan bahsetmek tezat olusturur misal olarak (bkz: anal ve oral yapip bakire olan kız).

(bkz: #3178755)

ben, benimkini sünnet ettirdim. seneye de okula yazdırırım artık.

çocuğun gidişi üzerine ne söylenebilir diye düşündürendir.
zaman akar,
sonraya koşarak aynı hızla papuçlarını eskitir de şimdi,
anlamazsın gözündeki fer kısılır kısılır, günden güne.
sönmeye yakın,
bir akşamüstü aynaya bir bakmışsın, hergün gördüğün , gözlerinin içine bakıp güldüğün çocuk gitmiş. hem de nice olmuş,
nicedir sana el sallamış yapraklı bir yoldan hışırtılı hüznüyle.

demek ki bir gün çocukluğun uçup gidecek,
demek ki bir gün her şey bitecek,
yanacak güğüs kafesimizde titrek bir kuş gibi soluğumuz.

tek masum kalandır.

zamanla yitirir gözyaşını, gülümsemesi de kaybolur;
bu da cabası...

hepimizin içindeki çocuktur. kimisinin zorla öldürdüğü duygulardır. yüzümüzü asıp omuz silkmemizi sağlayan, karanlık, loş sığınaklarımızdan başını çıkarıp gülümseyen çocuktur.