aramayı düşünenler aramalıdır lakinyoksa aklında olacaktır. yaşayacağımızı düşünmek yerine, yaşamalıyız bu hayatı.
tanım: çok özlenen kişiyi arayamamak, o insanı ölümüne sevmenize ve ona yakın olmak istemenize rağmen koşulların onu sizden uzaklaştırmış ve yasaklamış olması.
numarasını bilmiyorsan çok koymaz, ama gizliden bir kere yoklayıp açık olduğunu görür ve konuşamazsan işte bu çok koyar. kendini avutursun "aman çok ta lazımdı, istese o da arardı yani" gibilerinden laflar etsen dahi onu özlediğin gerçeği hiçbir zaman değişmez, her seferinde sana şamar etkisi yapar. ha bir de şu vardır :
Çok kötü bi şeydir insanı içten içe bitirir tüketir. Özlenen ne kadar özlendiğini bilse gittiği yolllardan utanır. Genelde gece yarılarında yaşanır özlem cok can yakar belki de özlediği kisiyi sevdigini soylemedigi icin aramıyordur yani arayamıyordur.
Bizde yaşadık gardaş özlemi sevdiğin insana bir kez olsun dahi dokunamamak nedir iyi biliriz ulan en azından bari komşum olsaydıda bize geldiklerinde hoşgeldin derken eline tutabilseydim neyse özlemin azı çoğu olmaz ağırdır işte.
Ne zaman öleceğimi bilemediğimden, yapamadığımdır. Yarın öleceğimi bilsem, şimdi arayıp 'son günümü sana ayırmak istiyorum' derdim. Gururumu kırıp yapabilirdim bunu. Bir gün de gurursuz yaşasam ne olur ki?
günaşırı yolculuklarda tuttuğum moristanbul çetelelerini...
mesela; üst geçitte karşılaştığım bir gün mendillerini...
bir gün tartılmayı satan küçük çocuğun gözlerini...
akşamüstü barbaros bulvarı üzerinden kız kulesinin denizaşırı el edişini...
tünel yokuşundaki asimetrik evlerin renkli vitrinlerini. dizeleriyle giriş yapıp aranmalıdır.
