bilinen gerçektir.
onun için kimseyi çok sevmeyeceksin. eğer çok seviyorsan, belli etmeyeceksin. yoksa her türlü hep üzülende sen olursun, alttan alanda sen olursun, cefayı çeken hep sen olursun.
Doğruluğunu bizzat şahsen yaşadığım tespittir.ama kimsenin hatasını kimseye yüklemeyeceğim.bir gün yine çekip giderse,tamamen beni bırakırsa,yine aşık olacağım inadına aşık olacağım yine deliler gibi.aşktan vazgeçmek yok.
Çok sevemeyenin de sevemediği için pişmanlık ve hüzün duymasından ötürü kaybetmişlik hissi yaşamasına neden olan durumdur. Her zaman eşitsizlik kaybettirir. Yaşasın eşitlik! Yaşasın özgürlük!
