insan iki dakka ara verir ya. çok yorulmuş olan kadındır ayrıca. kendisine annemin taktiklerini öneriyorum. zira annem güdümlü terliğini duvar ve kapı kenarlarına çarptırarak usta bir bilardocu edasıyla oturduğu koltuktan kafamıza tam isabetli atışlar yapmaktadır.
sadece annelik değil insanlık duygularını da kaybetmiş, kendini ufacık çocuğu döverek birşey zanneden çürümüş beyinli mahlukat! anne demeyelim, insan da demeyelim ayıp olur annelere ve insanlara.
senelerdir anne olmayı dört gözle bekleyen, ama bir türlü bu hayaline kavuşamayan, çocuk özlemi burnunda tüten bir kadınla acilen konuşması gereken kadındır.
cocuğun hayatını mahveden annedir. zira çocukluk döneminin bir birey için önemini kavrayamamış kişidir. anne sıfatını yalnızca doğurmaktan ibaret olarak algılamıştır. şu dönemde mecliste millet vekili olması kendisi için daha yararlıdır.
o öyle bir anne(!)dir ki, çocuğunu durmaksızın döver, dövmekten kör eder, yetmez başından atar, "ben kör bir çocuğa bakamam, kör eden ben değilim" diye utanmadan kendini savunur. (bkz: bsg)
