içlerinde, nefret ettikleri tanıdıklar için çocuklarına "pezevenk hulusi amca" "koca götlü şükran teyze" içerikli cümleler öğretip, onlara söylemek istediklerini çocuklar sayesinde söyleyebilen ebeveynleri de barındıran güruh.
istememiştir ama çocuğun yanında bir anlık gafletle ağzından çıkan kelimeyi kapmıştır velet. Her yerde söylemeye başlamıştır bile. mesela;
+ anne bu ne?
- fenerbahçe amblemi canım benim
+ anne bu ne?
- fenerbahçe amblemi bitanem
+ anne bu ne?
- fenerbahçe amblemi..
+ anne bu ne?
- ananın örekesi!...
+ haaa... tamam ananın örekesi bu.
işin kötüsü hem küfürü öğrenmiştir, hem de fanatiği olduğunuz takımın amblemine artık "ananın örekesi" diyip durmaktadır sıpa.
istemsiz yapar. aslında öğretmek de denemez, kültürlemedir. kasıtlı kültürleme de denemez, gelişi güzel kültürlemedir. bu alt kültürün aşılanması tamamen gelişi güzel olur. din ve seks konularında daha bir göze çarpar bu iş.
çocuğuna insan ve hayvan sevgisini, onur, dürüstlük, bilgi, okuma alışkanlığı gibi değerleri, paylaşma ve yardımlaşma duygusunu, kendini ve çevresini sürekli geliştirme bilincini aşılayacak seviyede olmayan, çocuk tekrarladığında, kendi kafasından olan eşi dostu puhahaha! diye güldürmek adına küfür öğreten yanlış ebeveyn, eksik ebeveyn...
cocuğuna küfür öğreten, kendisi de kuvvetle muhtemel küfürbaz olan ebeveyndir. bizde var mesela böyle uzaktan bir akraba. kahvede ''anasına'' tavla oynayan, en büyük yemini '' yav kızımla zina edeyim ki...'' olan bir kütük var. 62 yaşında hem de bu kütük. bu kütüğün bir de torunu var ( çocukları da küfürbaz ama bunun gibi değil). torunu konuşmayı henüz yeni sökerken söylediği ilk kelimeler şunlardı:
genellikle küçük erkek cocuk sahibi ebeveyndir. çünkü kız cocuklarının küfür etmesi tu kaka bişeydir ama erkeğin etmesi özellikle babaya farklı bir sekilde haz vermektedir. küfret bakim amcana. ananı sikim de. cocugun baskıya dayanamaması, "ananı sikim" demesi ve arkasından gelen tükrükler sacan gülme krizleri. sırf biyerlerde birilerine küfredebilsin diye cocukları maca götüren insanlar tanıdım. cocuk hakeme serefsiz dedi ananı sikiyim hakem dedi diye güle güle anlattı bizlere. o zaman küçük oldugumuzdan dikkatimizi ceken sey o ufak seyin şirinliğiyle agzının dolusu birilerine bişeylere küfür etmesiydi.
şimdi büyüdük. o cocuk da büyüdü. ancak o anları hatırlattıgımızda utanıyor yazık. kızarıyor bir. ebeveyni ile arası yine iyi. tek farkları artık beraber küfür etmiyorlar. baba ediyor onun yerine küfürü. o küfür edince de üzerine ok gibi yöneltilen her ikisi de birbirinden kızgın bakan bir çift gözle muhattap oluyor.
çocuğunu ilkokula gönderene kadar yanında bir tane bile küfür etmeyen ebeveynin çocuğun ilkokulda söylenen küfürler karşısında balık gibi bakması,ezilmesi, büzülmesi sonucunda gün gelipte zorunda kalacağı durum.
