ebeveynlerin hatalı davranışları

ebeveynlerin, çocuklarına karşı yaptıkları hatalı davranışlardır. örnek vermek gerekirse;

- bazen evlatlarının iyiliklerini düşünürken, kendi iyilik anlayışlarıyla onlarınkini karıştırmaları. iyi niyetleri tartışılmaz ama iyilik yapmaktan çok kötü bir şey ortaya çıkıyor.
- kontrol canavarı olabilmeleri. tamam, kontrol güzeldir ama kontrolsüz güç te güç değildir. sırf ebeveyn oldukları için, bunun verdiği etkiyi kullanmaları haksızlık. ayrıca çocuklarına olan güvenlerini de gösteriyor ve çocuklarının özgüvenlerini sarsıyor, gibi.

bazen başlı başına ebeveyn olmalarıdır onların en hatalı davranışı. 1 anlık zevke yenik düşüp hayatları boyunca 1 çocuğun hayatını karartacak 1 ebeveyn olmaları.

başarıdan başarıya koşan komşu çocuklarını övmek.

çocuklarına dizi ve kadın programları izletmek, yanlarında kavga etmek, çocuğun eğitimine özen göstermemek, çocuğu aşırı paraya boğup ya da hiç para vermeyip arsız yapmak... kısaca çocuğa iyi örnek olmamak.

(bkz: annenin camdan sana seslenmesi)

çocuğa "hadi söyle bakalım, anneyi mi daha çok seviyosun, yoksa babayı mı" diye sormak.

başkalarının çocuklarıyla kıyaslamak, gerçekleştiremediği hayallerini çocuğunun gerçekleştirmesi için psikolojik baskı yapmak, çocuğunun hiçbir söylediğini umursamayarak kişiliğini zedelemek ve doğru olanı nedenleriyle anlatmak yerine korkutarak tehdit etmek.

çocuğu bir birey, bir insan olarak görmeyip, çocuk hata yaptığında veya yaramazlık yaptığında zaman zaman fiziksel şiddetle zaman zaman ağır dille ona hayvan gibi davranmaktır. kendi çocukluğunu, gençliğini unutmaktır, çocuktan mükemmel davranış beklemektir.

başkaları ile kıyaslama konusuna hiç girmeyeyim, o davranış şekli tam rezilliktir, ana-baba yani ebeveyn kendi çocuğunu başkası ile kıyaslayarak önce kendilerini rezil ederler.

baskı kurmak.

seni leylekler getirdi kuzum.
detaylı anlatmak çocuğun aklını karıştıracaktır. hiç anlatmamak hatta bu soruyu sorduğu için onu cezalandırmak ise çocuğu daha da fazla meraklandıracak, bir şekilde bunu öğrenmeye, araştırmaya itecektir.*** uygunsuz biçimde öğrenmesi onun ve ailenin zararına olacaktır. bu yüzdendir ki aileler leyleklere sığınır. ancak kesinlikle yanlıştır, çocuk daha fazla kurcalar. anlam veremez, sorduğu sorular ile sizi ters köşeye yatırır. çocuk soruyu sorduğunda, anne-babanın düşündüğünü, telaşlandığını gördüğünde bu hoşuna gider ve bunu bir oyun gibi algılayarak bu tip sorular sormaya devam eder. çocuğun anlayacağı bir iki cümle ile onun merağını söndürmek, bunu sıradan bir soruymuş gibi cevaplayarak geçiştirmek en doğrusudur.

ebeveyn olmak başlı başına bir hatadır.

çocuğu galatasaraylı ya da beşiktaşlı yapmak.

çocuklarını başkalarıyla kıyaslamak en önemli hatalı davranışları arasındadır. hea birde çocuklarının asla hayallerinin peşinde koşmalarına izin vermezler . çocuklar hep onların dediklerini yapmak zorundadırlar.

çocuğun yaptığı en ufacık bir hatada çocuğa bağırıp çağırmak veya şiddete başvurmak. çocuğun akli dengesi bozuluyor yahu. hırçınlaşıyor anneyi sevmiyor babayı saymıyor..

tek çocuk yapmak. kulağa rte gibi geliyorum ama alakası yok. helikopter ebeveyn oluyorlar, ben bugün bunu gördüm. bugüne kadar çok çocuk yapılmasını saçma, gereksiz, delice bulurken tek çocuğa sahip annelerin çocuğun üstüne çok düşmeleri bütün ilgi alakalarını bir tane olan çocuklarına vermelerinden sonra bu düşünceye kavuştum. tabii ki bu aşırı ilgi alaka çocuğa her anlamda zarar veriyor bağımsız birey olmasını engelliyor veya geciktiriyor.

çevremden gördüğüm kadarıyla babalarda tek çocuğa sahip olmanın verdiği helikopter ebeveyn sorunu yok.

cezayla korkutmak, tehdit etmek. derin yaralar açar.

çocuklarını beceriksizlikle suçlamak.

çoçukların yanında kavga etmek, surat asmak.

Çoktur. Aile kurumu egemenin gözünde bir yönetim kolaylaştırıcı oldukça artmaya da devam edecektir.

Basite indirgeyip kolay bir çözüm için: (bkz: çocuk yapmamak)

Sürekli el üstünde, pamuklar içinde yetiştirmek. Azıcık çocuğunuz kendi işini becerebilmeyi öğrensin. Allahım yalnız eve çıktım şalter indirmeyi bilmiyorum böyle şey olur mu? Neyse aştık kendi başınalıklığı. Evde çocuğa sorumluluk verin bir problemi çözebiliyor olsun. Mesela geçen babam para veriyim git dolar yap dedi. uğraştıma beni şimdi dedim ama 17-18 yaşındaki çocuklar için çok iyi bir sorumluluk.

Kendi başına seyahat edebilmeyi, insanlarla sohbet edebilmeyi öğrensin. Ortalık çok boktan ama bırakın cesur olmayı ve kendini korumayı, insanları tanıya tanıya onların deneyimlerinden ders alarak doğruyu yanlışı ve ona iyi geleni ayırt edebilsin. 20 yaşında kızlar görüyorum basit banka işlemlerini bile beceremiyorlar. Devir teknoloji devri çıkarın 12-13-14 yaşlarındaki çocuğunuza bir kart doldurun içini aylık. Para yönetimini ve banka işlemlerini öğrensin. Sürekli hesap sormayın hayatını kendi yönetebilirsin sınırlar koymayın kötü olan cazip gelmesin.

1-her şeyin en iyisini bilirim havaları.
2-gereksiz yıpratıcı eleştiri.
3-çocuklarını işine gelince çocuk işine gelince yetişkin olarak görmek.
4-yaş geçtikçe gereksiz inatları.
5-erkek annelerinin çocuklarına hastalık derecesinde bağlılığı.
6-iyi bir şey söylemeyi bile can acıtarak yapmaları.
7- evlenmeden sizi adam yerine koymamaları.

birden çok çocuk doğurup çocuklar arasındaki hak dengesini yaş farkına kurban etmek bunlardan biridir. kimse kusura bakmasın ama anne, baba dediğin insan sırf ötekinden bilmemkaç yıl sonra dünyaya geldi diye küçük çocuğunu büyük çocuğuna kurban edemez. yaşça büyük olmak akılca büyük olmakla aynı şey değildir. büyük olanın her yaptığı doğru, küçük olanın her davranışı hatalıdır diye bir şey söz konusu dahi olamaz. eğer anne baba olarak yaşının küçüklüğüne dayanıp bir çocuğunuzu ötekine sürekli ezdirir, hor görür, hele ki diğer çocuk yüzünden ona şiddet uygularsanız taşıdığınız sıfatın karşılığı olan saygıyı görmeyi bekleyemezsiniz. çocuğunuz sevmeyi sizden öğrendiği gibi sövmeyi, aşağılamayı, dayak atmayı, haksızlık yapmayı, susturmayı da yine sizden öğrenir. ve üzgünüm abiler, ablalar, hele ki küçük kardeşlerini malı gibi kullanmaya çalışanlar sözüm asıl size, o çocukla aynı yerden çıktınız ve kardeşinize hiçbir üstünlüğünüz yok. yaşınızla övünebileceğiniz tek yer antikacı dükkanları. anne ve babalar da aklında bulundursun bunu.

ayağıma ayağıma silayı sıkmak.
şu bubam alem adamdı vesselam.

hazır olmadan ebeveyn olmak. kendi anne babamdan örnek veriyorum , mutsuz bir evlilik , yetersiz ekonomik seviye , çocukla yeterince ilgilenememe gibi bir durum varken benim hayatta nasıl başarılı veya mutlu olmamı bekleyebilirler ki ? hep evlilikten korktum inanılmaz büyük sorumluluk olarak geldi gözüme. neden peki? cevabı belli çünkü annem babam yeterince iyi babalık veya annelik yapamadı. ben de yeterince iyi baba olamazsam çocuğuma da yaşadıklarımı yaşatırım diye.

çocuğun her istediğini almak ve her istediğini yapmak.

çocuğun üzerine aşırı düşmek. çocuğu serbest bırakmamak.

çocuğa sorumluluk duygusu yükleyememek.

ve bence en önemlisi çocukla iletişim kurmamak.