Sözlükteki çoğu yazarın Küçüklü , büyüklü taşıdığı yaralardır. Bedensel yaraları geçtik ruhlarda acılan yaralar bizi bu noktaya getirdi. Çocuklarınızı sevin , sevdiğinizi gösterin, bir düzeni olsun , cok mecbur degil se annesi basında olsun tek derdi evi , çocukları olsun .
En büyük travmayı 20 yaşımın başlarında yaşadım diyebilirim.
Ve belki en çok ben üzülmeme rağmen ağlayan koca koca insanları hep ben teselli ettim. Diğer insanlar sanki bana hayat güzel gibi koca koca insanları bana emanet ettiler.
Önce kendi içimde şükre inanıp, ardından insanları sürüklemek hiç kolay bir iş değildi.
Yalnızca Allah'a şükür olsun; beklediğin bazı şeyler hiç olmayacak zamanda oldu. O an anladım yaradanın kaldıramayacağı bir yük vermeyeceğini. O teselli ettiğim insanlar dahi bu yardımı gördüler diyebilirim.
Herkesin koca koca insanların ulu orta ağladığı yerde hem onları teselli etmek, hem de gidip yalnız tenha köşelerde gizli gizli ağlamak.
Ama şunu da fark ettim.
Bu haksızlık, bu bela beni de epey değiştirdi. Halen Güler yüzlü bir insanımdır. Ama eskiye nazaran çok daha umursamaz, bazı şeylerden hevesini almış, artık birilerini taşıma kapasitesini o zaman doldurmuş birisi oldum.
küçükken çok şiddetli ağrılar çekmek ve hastaneye götürülmemek. üzerimde dalga geçer gibi saçma sapan kocakarı yöntemleri denenmesi. yöntem bile değildi, kulağına su kaçmış denilip saç kurutma makinesi tutuldu.
yemek yemek gibi ihtiyaçlarımın karşılanmaması. sabahları mısır gevreği, öğlenleri küçük bir parça ekmek arasına ahududu reçeli ve çikolatalı süt, okuldan geldikten sonra abur cubur, akşam yemeğinde de babamın işten gelip hazırladığı kahvaltı türü şeyler. annem ve babam hayattaydı ve paramız vardı. meselelerin çok başka şeyler olduğunu 19 yaşıma kadar anlayamamıştım.
bir de yalnız bırakılmak.
"aslında çocukluktaki çok az yara iyileşir." dediğim konu
bunlara primal yara diyoruz. çözülmemiş bir travma olur çoğu.
çocukluğumuzda ebeveynimizle olan bağlanma ihlali yada karşılanmayan duygusal ihtiyaçlar buna sebeb olur.
acı çok erken yaşta ortaya çıkar ve çözülemez genelde.
ergenliği atlattığımızda ise onu uyuşturmaya çalışırız, ama yine de bizi şartlandırmaya devam eder.
psikanalizle ilgileniyorsanız araştırmalısınız. ben şimdi buraya çayak halimle uzun uzun yazamayacağım.
benim içinse; üvey baba ve yatılı okul travmaları hala koşullandırma sebebidir.
