saklanmayı çok severdim. nedense evdekileri telaşlandırıp beni aramalarına yol açacak kadar sürdürürdüm bu eylemi. hiç unutmam bir kere abartıp bir palyaço arabasına binip kaybolmuştum. ailem karakolda ki polis amcaların elinden almıştı beni. böyleydim işte.
gece uyuyamayacağımı bile bile saadettin teksoy'un o korkunçlu programlarını seyretmek, bütün gece yorganın altından kafayı çıkaramamak, pek değişik bişey olmadı gerçi bu, mallık oldu biraz, ehe.
keşke tek korkumun o programlardaki garip şeyler olduğu zamanlarda kalsaydım hep.
Zemin katta oturduğumuz evin camına çıkıp, parmaklıklardan iyice uzanıp adamın kafasına işemek. Annemin Durumu farkedip hızlıca içeri alıp camı kapatması. *
akan sümüğü yalamak ki güya bunu yapanlar akıllı oluyormuş pis bok çocuk dememek için uydurulmuş birşey de olabilir tabi.
duvarları her tip bulduğun kalem ile boyamak.
evde top oynarken kırılan vazo vb şeyleri annenden - sanki anlamayacak amk- saklamak için yapılan modifikasyonlar.
karıncaları tutup örümcek ağına atarak kendi belgeselini yapmak.
