su kazanının altında her an patlayacakmış gibi tıslayan gaz ocağının heyecanıyla, çinko leğende buz gibi su ve tas darbeleri eşliğinde gar sabunu ile çelimsiz bacakları yeni ayaklanmış buzağı gibi titreye titreye yıkanmış, soğuk ve korkudan çükü içine kaçıp taşakları akordiyon olmuş mis kokulu nesillerdir. şampuan çocukları gibi kimyasal ve hormonlu değillerdir.
bizim sürekli olarak kendimizi savunma alışkanlığımız var türkler olarak. yahu adam trol demek ki niye yazıyoruz ki. ve evet sırf bunu yazmak için yazıyorum.
ha o leğende yıkanan ezikler var ya bu başlığı açandan daha fazla şey görmüş insanlardır onu bilesin.
yok küvetmiş. peh!
ezik kalimesine hiç takılmadan geçmişe özlem duyanlardır. sözden hiç rahatsız olmadım zira asıl yoğunlaştığım nokta leğende yıkanmaktı. ben o günleri çok özledim be abi. keşke gene çocuk olsam da annem beni leğende yıkasa.
ezik değildir. mutludur o insanlar. ufakken leğende cayır cayır yanardık o suda ama mutluyduk be. sakin sakin leğenin içinde ılık suyla oynarken anne sobanın üzerinden henüz alınan güğümdeki suyu kafamızdan aşağı boca ederdi. ağlardık, sızlardık kafamıza bakır tasla vururdu. susardık bi daha vurmasın diye ama canımız daha çok yanardı. pazar akşamları ölümdü bizim için,keşke banyo etmesek derdik ama mutluyduk lan. şuan sığabileceğim bi leğen bulsam, oturur tekrar o kaynar suda yıkanmak isterdim o eski mutlu çocukluk günlerimi yaad etmek adına.
mavi leğenin içinde yarısına kadar dolmuş sıcak suyun üstünde köpüren hacı şakir olmadıkça, anası kızıp kızıp sabunu çocuğun kafasına vurmadıkça ne anlamı var yaşamanın.
annelerimiz binbir zorlukla sobanın üstündeki güğümde suyu ısıtır, mavi leğende ılıştırır sonra içine oturturdu bizi, elinde lif, o zamanlar şampuanda yok tabi, sabunla bir güzel yıkardı, ha su boşa gitmesin diyede biz çıktıktan sonra içine çamaşır atar birde onları yıkardı, sonra sen alelacele çıkıp sobanın arkasına geçer ısınmaya çalışırdın, vay be ne güzel günlerdi.. iyi ki ezikmişiz, iyi ki ezik olarak büyümüşüz, yoksa insan olduğumuzu bilmezdik.
yoktur eski dönemin yokluğunu yaşamış insanlarımızdır onlar. yani bu gün ben leğende yıkanmadım diyenin ninesi anasını o leğende hacişakir ile yıkamıştır. normal bir durumdur.
edit: kapağı bile kendine sokturtmaya çalışan kişiler leğeni ne yapar bilmem artık. belkide bu yüzdendir dostlar leğenden uzak duruşunun sebebi.
Banyosunda duşakabini, küveti olmayan, çocukken leğende yıkanan eziktir. Bu ezikler günümüzde de mevcuttur. Kışın sobanın arkasına geçerlermiş de, yıkanırlarmış sıcak sıcak, leğenin içinde. Bunun tadı da değişilmezmiş hiçbir şeye. Hep kendini kandırmacalar...
Bir küvette, çocukken köpük banyosu yapmak değildir o leğende yıkanmak.
Bazı karşıma çıkan entrylerde de gördüğüm üzere, sözlükte de bulunan ezikmiş bunlar.
Acıyalım o zaman...
Edit: kapak sokma (laf sokmak) cabaları içinde yazılar yazan kişilerin dadandığı başlıktır. Ayy, gül gül öldüm. Sahi mi?
