mahalle bakkalı. şerefini iktiğimin herifi hem kendini ifade etmekten acizdi böyle mıy mıy konuşur duyamayınca da " ulan eşşoleşekler sizinle mi uğraşacam difolun gidin şu tükandan" der bizi kovalardı. ben de o günden sonra kin besledim puşta. ha bir de gülben ergen vardı eğlencesine halk konserine giden ailemin beni de oraya sürüklemesi sonucu pokemonun bilmem kaçıncı bölümünü kaçırmıştım. zaten kendisini şu anda da pek sevmem.
ilkokulda 6'dan 72'ye kadar rengarenk monami boyaları olan zengin piçler. bi şekilde kinliydim onlara o zaman, görgüsüzlüklerinin ailelerinden geldiğini bilmeden..
Çocuk doktorum Yalçın doktordur.Silueti hala gözümün önünde.Bildiğin öcü gibiydi arkadaşım öcü!Niye hasta oldum diye yapmadığını bırakmamıştı.Lafla 5 yaşındaki çocuğu dövmediği kalan,alnından 8.9 şiddetinde kuzey anadolu fay hattı geçtiğinden,sinirlenince kaşlarının arasından martının uçarak uzaklaşmak istediğini düşünürdüm hep.Korkudan elim ayağım titreyip,gözyaşlarım istemsizce süzülürdü.Üstüne verdiği 7 tane penisilinin acısını hala unutamadım.Sonraki doktorları ağlama seromonisi eşliğinde selamladım.
itiraf ediyorum,hastahanede doktorun odasına girmemek için çığlığı basıp ağlayan çocuk bendim!(Doktorları sevmeyişimin kökeni bu doktordur.Gene karşıma çıksa gene ağlarım.)
yemezsen şımarırsan vb durumlarda sana iğne yapacağım diyen mendebur suratlı teyzeler, nefret dolu bakan hemşireler. o kadar kinliydimki bu hemşirelere karşı birini tekmelediğim olmuştu.
