herkesin başına gelmiştir diye tahmin ediyorum. Bende babamın arkadaşının çocuğuna aşık oldum derdim hep, babama berktan beni senden isteyecek demiştim falan, ne günlerdi ama.
o kişinin evli olması sonucu daha da kötü bir durumdur. Çocuksundur fakat o zamanlar masallarda pamuk prenses büyük cüceler küçüktür ve sende kendini cüce karşı tarafıda prenses sanırsın. sonradan öğrenirsin ki senin prensese elin prensi kaymaktadır. bir çocuk o zaman öğrenir aşkın can yaktığını.
bir tuhaf heyecan, alındaki boncuk boncuk ter damlacıkları. ilkokul iki. ilkokul beşe meyledecek kadar mangal yürekliyim. utanmasam "aynı ilkokulda nefes almak bana yetiyor" diyecek kadar da fütursuzum. servis güzergahını lifo-fifo yöntemiyle irdeleyip pınar'ın evine tümdengelmişim. benden iki durak önce. eli boş gidilmez. bir de resim yapmışım ki, sayfasız kalan o küçük resim defterimin karbon kağıdına. kırışmasın diye iki elimle gergin tutuyorum. öyle top elma ağaçları, kare pencereli evlerden değil. bisiklete binen düz sarı saçlı, tokalı, temiz önlüklü pınar. ilkokul aşkım. kapısının önünde okul çıkışından akşam ezanına kadar bekledim. gelmedi. düşünüyorum da hala aynı şeyi yaşıyorum. aslına bakarsan kaybediş şu başlığın son iki kelimesinde gizli. şükür ki dokuzunda belli etti kendini.
hani çocuklarda bir an önce büyüme isteği vardır ya, bu da bu durumun dışa yansımasıdır bir nevi. böylece daha fazla kaale alınacak, sözü artık dinlenecektir, adam olacaktır. halbuki bilmez çocuklar, en güzelinin her zaman çocuk kalmak olduğunu. zaten işin içine aşk meşk girdi mi çocukluk bitmiş, gençliğe adım atılmıştır bir bakıma.
hep olur genelde de en yakın arkadasınızın abi ya da ablasına karsı beslersiniz bu muhtesem duyguyu.muhtesemdir evet zira size aldıgı bir sakız,ufacık bir gulumsemesi kücücük kalbinizin hızlı hızlı carpmasına sebebiyet verir.ilerleyen yıllarda o adını bile zar zor hatırladıgınız cocukluk askınızın,kahramanınızın resimlerini gorur ve urperirsiniz ne olmustur o buyulu insana,neye donmustur,o hal nedir,cocuklugunuza bir kere daha gulersiniz.e tabi size bu nimeti saglayan feysbuk zamazingosuna da bir kere daha hayret eder vay be dersiniz. (bkz: teknoloji gelisiyor ustadım)
sen sokaktasın, küçücüksün daha. aşk nedir bilir misin ki...
sen daha ilk okula bile başlamamışsın, yolunu gözlediğin abi üniversitede.
ama hiç senin abin gibi değil. dövmüyor seni, dalga geçmior seninle.
bi evden çıkarken görüyorsun, bi de eve girdiğini.
balkonlarda birbirine bakıyorsa değmeyin keyfine.
sen sokakta ip atlarken ola ki dikkatini çekti, kafana şöyle bir dokunup gülümsedi.
dünyalar senin oldu dimi?
bide "naber fıstık" dediyse senden iyisi yok, bir ay gider artık bu sana.
daha başka ne hayalin olur ki onunla ilgili, en fazla misafirliğe gidersiniz onlara, biraz daha fazla görürsün, daha yakından. dudağında annenin ruju,yanaklara da hafif pembelik verilmiş, en sevdiğin elbisen üzerinde...
aşk kirlenmedi ki daha senin içinde. senin karnına ağrılar girmiyor ki onu görünce yalnızca merak oluyor gelip saçıma dokunup mu geçicek yoksa tebessümle mi kalıcak diye...
senin aşkın canını acıtmaz ki, bisikletten düşünce acır canın.
acının tanımı odur senin için, ya da annenin fırlattığı terliğin koluna çarpması.
yıllar sonra aşık olmuş, acının başka boyutlarını da görmüşsündür.
derken onu görürsün, inanamazsın...
yanında eşi, kucağında çocuğu.
göbek de yapmış hafiften, saçlar ağarmaya başlamış...
seni gördüğündeki tebessüm aynıdır yalnızca.
yine kafana dokunur, yaşın kaç olursa olsun sen her zaman o ip atlayan küçük kızsındır onun için.
yanından ayrıldığında uzun süre gitmez tebessümün suratından, ne güzeldi...
