izlediğinize pişman olduğunuz filmlerdir. gece rüyanıza girer ve usul usul ebeveynlerinizin yatağına sızmanıza neden olur. sabah kalktıklarında durumu anlamışlardır. siz ise korktuğunuzu bir türlü itiraf edemezsiniz. anne ve babanın yanında uymanın müthiş güveni içinde mışıl mışıl uyursunuz. o filmdeki yaratık gelse ne olur, babanız yanınızda, ağzına iki tane çakıp geri gönderir diye düşünürsünüz. hayatımdaki en müthiş güven duygusudur.
Sırf geceleri ruyamiza girmesin diye bizi uyutmayan hatta uyumamak icin bağzilarini aglatan filmlerdir. Şahsen kucukken ben allahin camide varolduguna inanip her gece yatmadan kotu ruya gormemek icin dua edrdim.
cuma geceleri TRT1 de yayınlanan korku ve gerilim filmlerinin çoğunluğunu oluşturduğu filmlerdir. Şimdi muhtemelen IMDB'de zor bulacağım filmler olmakla beraber, epey korktuklarım olmuştur.
Keşke film bazında hatırlasam, ama çilleri büyüyen bir çocuk, yumruk atınca çenesi düşen ama kahramanın üstüne gelmeye devam eden bir hortlak, canlı bir el, katkılı bir suyu içince insan avlamaya çıkan hayvanlar aklıma gelenler. Örnek filmi de neyse ki bulabildim, bu epey ürkütücü bir filmdi:
(bkz: av) vardı ne pislik bir canavardı o amk.
Bide şey vardı abiler bu filmleri izleyip tuvalete gitme korkusu. Misal ben,tuvaletin kapısını açık bırakıp dışardan deliğe işerdim ve son damlanın dona düşeceğini bildiğim halde hemen koşar içeri gelirdim.
