posterleri futursuzca odalari doseyen cocuklugun da verdigi etkiyle daha bir holiganca sevilen sanatcilardir.
cocuklukta bu sanatcilarin cogu tv etkisi ile popcu olmakla beraber ergenlikte iki dala ayrilir rap ya da metal muzik yapan sanatcilar olarak.
sahsim adina cocuklugumdaki favori sanatcilar: tiziano ferro, avril lavigne, celine dion, lp, evanescence..diye gidiyor.
gazeteler bir ara tam boy posterini verirdi. bir anımdır teyze kızına burak kut un belden aşağısı bana da üstü gelmişti. çok yalvartmıştım verene kadar.
barış manço 'yu çok severdim. her pazar televizyon karşısına kurulup adam olacak çocuk 'u izlerdim. barış manço öldüğünde de kısa bir bunalım dönemi geçirmiştim zaten.
sonraaaa, gökhan özen 'e aşıktım. * o zamanlar "aramazsan arama" dönüp dururdu kral tv'de. televizyonu son ses açıp şarkıyı söylerdik kuzenimle. zaten kuzenim de aşıktı. "gökhan özen benim sevgiliiim", "hayır beniiiiimm" diye kavga ederdik. sanki gökhan özen gelmiş de, "haydi bakalım ikinizden birini seçicem, kim kazanırsa" demiş gibi... *
sonra gökhan özen kavgamız da bitti, ergenlik döneminde de blue grubunun üyelerine takmıştık. * ben lee'ciydim, kuzenim duncan'cıydı. hey gidi günler be. *
