Annemin bütün altınlarını atmisligim ve alt kattaki sukru abinin yoldan geçen ayla ablanin gokten altın yağdığını sanmasını saglamisligim var. Bir keresinde ise kendimi atmıştım.
bunu oyun zannederek özellikle sevilmeyen arkadaşların kafasına birşeyler fırlatma sanatıdır. bir çeşit intikam çocuğun kendince. hiç yakalanmayacağı güveni vardır.
Kardeşimdir efendim.
2-3 yaş aralığında eline geçen her nesneyi balkonda aşağıya atma çabası içerisinde idi.Okuldan eve geldiğimde annem sana hediye aldım kızım deyip bir an sadece bir an mutlu olduktan sonra salona gittiğinde oo hediyeden eser yoktur.Balkondan aşağı atınca da çalındığı için o hediyeler hiçbir zaman benim olamamıştır.Salona girdiğimde ise annem kardeşime bağırıyor olup,kardeşim de bana pis bir gargamel sırıtışı atardı.:/
Bir gün sen git tv kumandasını çamaşır makinesine at kumanda yıkan,annem görünce bari kurusun diye balkona koy,bizimki de kalk balkondan aşağıya at.Allah'tan aşağıya hemen inip bulmuştum.Tv kumandası adaptasyonun dibine vurup muhteşem bir olgunluk sergileyip günümüze değin kullanılabilmektedir.
mandalina kabuğu, zeytin çekirdeği, aşağıdaki arabanın alarmını öttürmek için patates ve daha neler neler.
balkondan atılan nesneler skalam çok geniştir hacı abi. ama en enteresanı komşumuzun oğluyla babasının prezervatiflerinin içine su doldurup balkondan atmaktır. akşam babası iş dönüşü apartmanın altında prezervatifleri görünce "vay aakedeş bizim gomşulaa balkonda debelenmeye başladı hayıllısı gaali" demişti. bilemedi kendi kılıfları olduğunu.
Saçma nesnenin, Ele geçirildiğinde anlamsız bir surat ifadesi ve akabinde gelişen ruh hastamsı sırıtma ile, koşa koşa balkona gidilmesi, nesnenin aşağı atılması, yere düşene kadar ardından bakılması veya atılıp anında içeri kaçılması ile gelişen birtakım olaylar zinciridir. Her saygıdeğer psikopat yazar gibi benim de bu suçu işlemişliğim vardır... Farz-ı misal, 5-6 yaşlarındayım... Her çocuk gibi çakmağa, kibrite, yasak olan her şeye hayranım... Mutfak dolabının üzerinden, sandalyeye, dolaba tırmanarak bir çakmak alıyorum. Kağıt peçeteleri yakıp yakıp aşağı atıp, ardından bir süre bakmak sureti ile bu eylemi gerçekleştiriyorum. Sonuç olarak, alt komşumuzun balkonun içine serdiği ve yastık, yatak, yorgan yapımında kullanılan koyun yünleri yanıp tutuşup hakkın rahmetine kavuşuyor... Bu kadar mı hayır, perdeye sıçrayan alev topunu son anda gören komşumuz, apartmanımızı kül olma tehlikesinden kurtarıyor... Ya ben de neden diğer normal çocuklar gibi aşağıya sadece, normal şeyler atmıyorum... Bir keresinde de aşağıya, uçan balonumu atmıştım, ben aşağıya ardından bakarken, o gökyüzünden bana el sallıyordu... Demek ki çocuk aklı... Ne sanmıştım ki... Uçan balon aşağıya mı düşecekti? Yazık ya... Kıyamam bana... Travma dolu çocukluk anıları. Hayret o akıl ile nasıl tıp okudum bilmiyorum...
mutfaktan meyve, kesme şeker alıp aşağıda yürüyen insanlara fırlatırdık. çok korkardık ya görürlerse ya yukarı çıkar bizi öldürürlerse diye ama atmaktanda vazgeçmezdik. öyle salaktık işte.
bu konuda master, doktora vs ne kadar yüksek lisans varsa yaptığım olaydır. yumurta, domates, patates, elma, armut, elime yuvarlar ne geçtiyse milletin kafasına nişan alırdım. birgün attığım yumurta karşı apartmanda balkondaki çamaşır ipini takılmış bir posetin içine girdi ama kırılmadı. evin küçük çocuğu kuş yumurtladı diye sevinmişti yavrucak.
