abim çok isterdi yıllar öncesinde. geçen hafta dedemiz sordu, bizimki oldu mu astranot diye ve tabii ben yine güldüm. sağ olasın abi sen de olmasan. ucundan döndü ama ona yakın bir iş görüyor asilzade.
hayal gücü tek etken değildir kanımca. o dönem animelerinde çok vardı.
Çocuklukta da çok realisttim. Mesela ben çocukken eczacı olmak istiyordum. Sonra sonra matematiğimin eczacı olmaya yetmediğini anladım, daha sözel meslekleri hayal etmeye başladım ve edebiyat öğretmeni oldum. Aşırı realistim çünkü.
astronotluk hayalimin ne kadar uçuk kaçık olduğunu farkettiğimde pilotluk hayaline yatay geçiş yapmıştım. üniversite sınavına 6 ay kalana kadar da hiç vazgeçmemiştim. f16 kullanabilmek için hava harp okuluna gitmek istiyordum. sonra hayal olarak kaldı ama ben yıllarca f16 falcon, f117stealth,f14tomcat, vs t shirtleri ile gezdim. bir de olmayan t shirtlerdi bunlar, ben özel bastırtıyordum. ev hala uçak dergileriyle dolu.
Dünyanın en yalnız kişisi olmak varken, dünya için bu kadar çalışmak varken, bu boş toplum ve insan kalabalığında zaman kaybetmenin ne anlamı var ki. Neden insanların yukarıya baktığı yerler ayaklarımın altında olmasın?
Hayal gücünü gecmiste zeminde tutmus ve daha realist hayaller kurmus kisidir yada daha farkli ucuk hayallere sahip olmus kisidir.
Ben kurdum. Pisman degilim. En azindan o hayallerde astronot olabildim. Artik bu ucuk hayaller gittikce körelerek daha gercekci hayallere yerini birakti. Cok sıkıcı. Keske her cocuk o yercekimsiz ortamda mekigi ile hicligin icinde süzülürken; yildizlari daha net görebilmek icin orbite yerlestirdikleri teleskoplarin verilerini isleyerek; insanliga daha fazla bilgi kazandirabilecegini düsünse.
