çocuk yetiştirirken yapılan yanlışlar

Çocuğu yarış atı gibi kullanıp diğer çocuklarla kıyaslamak ve yarıştırmak.

Çocukla gereğinden fazla ilgilenmek de bunlardan biridir. çocuklar bazen kendi hallerine bırakılmalı ve hayatı kendileri öğrenmeli.

çocuğun ileride yanlış davranışlara sebebiyet verecek olan davranışlardır.

hata zaten en başta çocuk yaparak başlamıştır. yapmayın efenim, ne gerek var? neden bencilsiniz? o çocuk insanı bu rezil dünyaya niye katlansın? yazık.

Saga sola sactigi oyuncaklarini ona yedirin. Zira ustune basinca insanin ebesi sikiliyor. 5 dakika once bastım ayagimin tabanı kesildi hala sizliyor.

"göster amcaya ppini göster amcaya"

"Amcaya ş....siz de oğlum küfür et haaadi evlaatt!"

Şeklinde örnekleri de bulunan hatalardır

Yengemin bi arkadaşı var bu yıl tanıştım.
Kadının 2 çocuğu var.
Biri 7 yaşında diğeri ise 22 aylık.
O 22 aylık çocuk, elindekini (oyuncak vs. her neyse) annesine gösteriyor.
'Aaa annecim ne güzelmiş Hadi oyna' demek yerine
Kadının verdiği cevap şu: ' napcan bunu g*tüne mi sokcan'
Sanırım en büyük yanlışlardan birisi.
Edit: ilk duyduğumda şok oldum.

Ebeveynlerin çocuğu kendi malı zannetmesidir şüphesiz. Yol göstermek ile o yolda zorla yürütmek, korumak ile kısıtlamak, özgür bırakmak ile ihmal etmek arasında fark var.
Ayrıca çevremde gözlemledigim seylere dayanarak; çocukların her istediğini yapinca bencil ve doyumsuz birey olma potansiyelini arttırıyorsunuz.
Her seyden once sevmeyi, saymayı, değer vermeyi öğretmek lazım.

Daha sayacak çok şey var.
Fakat şuraya bir öneri birakmak istiyorum. (bkz: geliştiren anne baba) doğan cüceloğlu okuyun, okutturun efendim.

Yaramazlik yapmasin haylaz olmasin diye teknoloji ile erken yasta tanistirmayin.

Ben dahil çevremdeki birçok ebeveyn çocuğunun yanında olamadığı zamanların acısını ona her istediğini alarak, onun her dediğimi yaparak çıkartmaya çalışıyor.

Sonra bu çocuklar neden tepemize çıkıyor?

Cocuklar eger biraz ilgilenip cesaretlendirilirse 3-4 yasindan itibaren ortalama yetiskinleri suya goturup susuz getirecek zeka seviyesine erisebiliyorlar. En basta cocuk sahibi olanlar bunu bi idrak etsin. Kucuk olabilir ama salak degil, anliyorlar. Egitecegim, yetistirecegim derken 8-9 yasina gelmeden psikolojik vaka haline getirmeyin cocugu.

Bu NE güzel başlık böyle

-erkeksin oğlum göster bakım pipini
-ayıp , günah Allah baba yakar (yahu altı yaş öncesinde ahlak gelişimi yok yok yok boşa diyorsun )

-hanım kızım benim sen yemek mi yapıyorsun evet her evcilik yemek yapmak töbe est.bakın erkekler de silahcılık yada Tırcılık oynamıyor siz diyorsunuz çocuk taklit ve tekrar döneminde olduğu için hıhı diyor.

-yine kızlar için piremses gibi benim kızım piremses oğlum maşallah tam bir prens hayır senin kızın/ oğlun sadece bir insan , bir birey bu sıfatlar ile çocuklara daha küçükten ayrımsallaşmayı öğretmeseniz keşke.

-ayakkabısını bağlamak isteyen , üstünü giymek isteyen , yemeğini kendisi koymak isteyen çocuğu beş dakika bekleseniz de ona cesaretseniz kendi işini yapmayı öğretseniz keşke

-yahu napıyorsun Deniz hiç kırmızı olur mu ? Olur efendim olur o çocuğun hayal gücü sonuçta isterse seni çizer sana siyah der.

-'hayır elleme onu kızım / oğlum kurcalama ' hemen ardından 'cıss' yapmayın gözünüzü seveyim yanıcı kesici değilse uğraşsın döksün o çekmeceyi onun somut yaşantılara ihtiyacı var.

- ' al bakalım tabletle , telefonla oyna ' hayır efendim çocuğun ağlamasını olumsuz isteğini olumlu pekiştirdin niçin sadece seni beş dakika rahat bıraksın diye

-özellikle anaokullarında görüyorum o sana vurduysa sen de ona vur diyor anneler . Hayır işte zıt tepkiyi öğretin o vurunca diğeri sarılsa bir daha davranışı yapma olasılığı azalacak.

-en başarılı sen olacaksın kızım / oğlum Türkiye ile yarışıyorsun sen o sınıfla değil.ahh ahh

-daha niceleri kalemini boyanı paylaşma diyen aileler, en çok sen yemek ye ön sıraya geç diyen anneler , komşu çocuğu örnekleri

Geri kalanını kendinizi düşünüp biraz öz eleştiri yapıp beğenmediğiniz huylarınızı düşünebilirsiniz .hepsi aileden kaynaklı demiyorum payı var diyorum .

bu berbat dünyaya çocuk yapmak başlı başına bir yanlış zaten. benciller...!

çocuğa tableti, telefonu yasaklayıp, çocuğa zaman ayırmamak. tek problem tablet değil ki, sen zaman ayırmıyorsun. çocuk tablete bakmasın, çizgi filme bakmasın, erken yatsın, şunu yapsın, bunu yapsın, ama iş ilgiye gelince ebeveyn ortada yok. zaman ayırmalısınız. onu bunu yasaklama kendinizi kandırmaktan başka şey değil.

- şiddete ve kötü sözlere alıştırmak.
- güvenmemek ve bunun sayesinde özgüvenini dibe kadar indirmek.
- çok fazla sıkmak.
- aynı anda birden fazla işi yapmayı öğreTmemek.

ilgilenmekten sıkıldığınızda ilgisini çekmesi adına önüne sunulan herhangi bir teknolojik alet; televizyon, bilgisayar, tablet, telefon...
çocuğunuzun hayal gücünü geliştirecek oyunlar oynamak yerine eline oyalanması için bir alet verdiğinizde ona zarar veriyorsunuz.
kuzenim 7 yaşında, 2-3 yaşından beri elinden telefon düşmezken 5 yaşında plastation oynamaya başladı. oynamadan kasıt gta haritasında boş boş dolanmak; araba kullanmak, insan dövmek...
plastation oynamak içinse her hafta ağlayıp bir şekilde annesini bize getiriyordu. bir çocuk düşünün her hafta sonu size gelip oyun oynuyor. oyunla birlikte kötü alışkanlar kazandığını görmeye başlıyorsunuz. mesela mı? insanlara zarar vermeyi, içki içmeyi, seksi öğreniyor çocuk oyundan, ne kadar yararlı olabilir ki 5-6 yaşındaki bir çocuk için?

son birkaç yıldır da youtube'dan çıkmıyor. aptal saptal youtuberların hepsini izliyor. onların küfür etmesini normal sanıyor o da ediyor şimdilerde küfür.

anlatacağım bir çok şey varken uzatmıyorum. şu çocuklarınızı aptal teknolojiden uzak tutun.

Şımartmak, her istediğini yapmak. Sonra dünya benim etrafımda dönüyor zannediyorlar.

az önce sigara almak için dışarı çıktım. çocuğun teki bana çam kozalağı fırlattı. amına koyim yer mi lan. çevik reflekslerimle kozalağı havada yakalayıp tüm gücümle çocuğu geri fırlattım. vuramadım ama ibneyi. sonra kaçtı.

anası babası terbiye vermemiş ama yanlış adama çattı. bak gene sinirlendim çıkıp dövücem şimdi.

Benim gozlemledigim soyle bir sey var; mesela kucuk cocuga bir soru soruyorsun annesi ya da babasi kendisini araci gibi gorup ya senin cocuga sordugun soruya cevap veriyor ya da senin sorunu tekrarlayip soruyor. Haliyle cocuk dis ortamla dogrudan bir etkilesimde olamiyor. Hep bi anne baba barikati var yani.
E hal boyle olunca da cocuk cekingen, kendini ifade edemeyen, biri hakkini yediginde agzini acip da itiraz edemeyen bir tip olup cikiyor.
Etmeyin. O cocuk evet sizin ama ayni zamanda bir birey. Minyatur bir insan yahu. Yasiyor. Sevdigi sevmedigi seyler filan var. Bilincinde olmak lazim.

Başlıyorum hazır olun....

-Öncelikle çocuk daha küçükken yaşından büyük kavramlar/davranışlar öğretiyoruz
-öyle bir davranıyoruz ki sanki dünyanın en mühim çocuğu oymuş gibi davranıyoruz, böylelikle çocuk "en önemlisi benim diğerlerinin değeri yok" düşüncesine kapılıyor.
-Çocukları "hava atma!!" Aracı olarak görüyoruz
-Kendi yapamadıklarımızı çocuklarımıza yaptırmaya çalışıyoruz
-onları dinleyip / anlamıyoruz
-yeterince sevgimizi hissettiremiyoruz
-saygı duymuyoruz ama saygı bekliyoruz
-Özür dilemiyoruz çünkü her zaman biz haklıyız
-Kendi duvarlarımızı onlara da örüyoruz
-Şiddeti tatlı gösteriyoruz
-yanlışlar içinde büyütüyoruz
-bizim sevdiğimizi sevmek veya sevmemek zorunda bırakıyoruz
-onlardan fikir almıyoruz Çünkü onlar çocuk ne anlar
-onlar bize doğru bir şey söylediği zaman kabullenemiyoruz
-kendi dogrularimizla yaşatıyoruz onları
-onların istediği mesleği / hayati değil, bizim istediğimiz olacak
-elalem bir şey demesin diye duygularını bastırıyoruz
-her istediğini yapıyoruz arsız yetiştiriyoruz
-tüm duygularımızı yansıtıyoruz, sonra çocuk bize bakarak soyut kavram öğreniyor.
....

Uzar gider liste. Ama en önemlisi insan olarak yetiştirmiyoruz

Çocuğa ebeveyn rolünü vermek. Onu alıp ailenin merkezine oturtmak ve o ne isterse yapmak.

Yaz tatilinde sadece tatil yapan, istediği herhangi bir şeyi satın alabilmek için emek harcamayan sorumsuz, hazırcı çocuk yetiştirmek bence en büyüğüdür yapılan yanlışların.
ilkokul bitince ver çocuğu bir terzinin, berberin, birinin yanına. Sonra çok pişman olursun, sonra vay ben bilmiyordum, haberim yoktu demeyin.

Çocuğa özel olduğunu hissettirmiyorlar. Sevgilerini belli etmiyorlar. Sadece zengin çocukları şımarık yetişiyor gibi bi algı oluşuyor. Ve bu yüzden kendi ailelerinden uzaklaşmaya onları sevmemeye başlıyorlar.

Tek tek ders verir gibi maddeler siralamaya gerek yok. Denge. Once siz dengeli olun. Tutarli olun. Sozleriniz ve eylemleriniz birbiriyle uyumlu olsun. Siz çocuğunuzun aynasısınız bunu unutmayın. Ne ekersen onu biçersin, bugun şiddet uygularsan yarın şiddeti o sana uygular, sevgiyle sorumlulukla yetiştirirsen çocugunda öyle olur. Unutma, bugun sen neysen yarın çocuğunda o! Belki daha fazlası.
Ve sabır sabır sabır. Bu dunyaya gelmeyi o istemedi. Sen onu çağırdığın icin burada. Sabir gostermek senin ona borcun.
Yazin denizde bi baba ve ogul mazarasi gordum. Adam 5-6 yaslarindaki ogluna yuzme ogretmeye calisiyor. Belliki cocuk daha kolluklari yeni cikarmis ve korkuyor. Adam cocuga oyle bir talimatlar veriyor oyle seyler yapmasini istiyor ki sanirsin bebe olimpik yuzucu. Bir de boyle konutan edasiyla. Lan bi dur bi alissin cocuk. O bagirdikca cocuk korkuyor. Korktukca adam bagiriyor. Sinirimden gebertecektim pezevengi. Ters bisey deyip Kavga da ciksin istemiyorum. Hele cocugun onunde.
Sonunda butun gucumle sinirlerime hakim olarak herife "abi yeter! yedin bitirdin cocugu!" dedim ve sahili terkettim. Ama herhalde gozlerimden cikan atesi farketmistir.
Unutmayin onlar cocuk aptal asla degiller. Aksine bircok buyukten daha zekiler. Ama kirilganlar, ama narinler.
Anne baba olun, sorumlu bilincli dengeli birer anne baba olun. Yoksa cocuk mocuk yapmayin. Kolay bir is degil bu.

küçük yaşlardayken yapma, etme diyerek yaratıcılığı öldürmek. biraz daha büyüyünce onu dinlememek. başka çocuklarla kıyaslamak. süreci takip etmeyip karne önüne gelince kızmak. notlarıyla onu değerlendirmek. okulun öğrenmek için değil not için olduğunu öğretmek. tüm gelişim evrelerinde onu o yapan özelliklerine değil toplumun istediği özelliklere arka çıkmak.

çoğu hatanın asıl sebebi olan, çocuğu bir birey olarak görmemek.