büyüklerimizin "eh evlenince hemen yaparsınız bir tane" şeklinde evli insanları yönlendirdikleri eylem. bu büyükler bir de pişkin pişkin gülerler sırıtırlar bu cümleden sonra.
ne acı, doğup doğamayacağına karar verememek. senin adına iki başka insan alıyor bu kararı hemde sana hiç sormadan.
bir cinayete ortak olmaktan farksız çocuk yapmak, ölmek üzere bir canlı oluşturmak.
insan gibi varlık bilincine sahip bir yaratığı yaşam denen anlamsızlık denizinde boğulmak üzere bir kaç yıllığına mahkum etmek...
Normalde iyi düşünüp karar vererek yapılması gerekirken bizim ülkemiz'de alırım karıyı birde çocuk yaparım şeklinde işlediği için sonra 4-5 çocuğuma bakamıyorum diyenler insanları görüyoruz.oyuncak bebek değil çocuk bu.
abimde var aynısından bende istiyorum. şaka bir yana amca olduğumda bile çok muhteşem bir duyguydu birde baba olduğumda ohoo çocuk güzeldir berekettir. (ama abartmayın az yapın)
Çok kolay ve zevklidir. zor olan o çocuğu büyütmek ve iyi bi yaşam sürmesini sağlamaktır. yazık ki sadece zevkini düşünen gerisini umursamayan insanlar yüzünden bir çok çocuk kötü diye nitelendirdigimiz insanlar oluveriyor.
hayattaki en büyük korku. Baştan evliliğe karşıyım ben. Hadi diyelim evlendim. Bir 6 sene falan çocuk yapmam. Özgürlüğü kısıtlayıcı bir olay. Ayrıca artık modern çağdayız. Çocuk yapmak gibi bir zorunluluk hissetmemize gerek yok.
fakat insanlar bu konuda çok benciller. çoğu içgüdülerini doyurmak için çocuk yapıyor, o duyguyu yaşamak için, anne baba olma yeterliliğine sahip olup olmadıklarını gözden geçirmeden, bu konuda bilgilenmeden.
Temel amerikadadır bir gün fadimeden mektup gelir
-temel ben çocuk yaptım doğuracam
-yaw ben 2 yıldır yokum nasi oldu fadime
-sen bağa bir fotoğraf yollamıştın onunla yattım
-ula şerefsiz karı ben sağa vesikalık yollamıştim belden aşağisi yok idi.
önceleri deli gibi istediğim ancak şimdi biraz düşününce olmasa daha iyi olacak sanki. türkiye git gide daha kötü bir hal alıyor, şu anki standartlarımı da düşünürsek başka bi ülkeye gönderme ihtimalimde yok çocuğumu. hele bir de kız olursa arabistana dönecek olan ülkede çekeceği çileyi düşünmek bile istemiyorum. bi çocuk yapıp bir bilinmezin içine atmak ne kadar doğru bilmiyorum.
gerçekleştirmesi 5 dakikaya bakan fakat sonrası zor olan eylem. yaşama ve doğal olarak ölüme sebep olan eylem.
çocuk yapmayı düşünenlere çocuk yapmadan önce sorulacak belirleyici bir soru var. kendinizin ebeveyni olmak ister miydiniz? yani aynı sizin gibi bir çocuğunuz olsun ister misiniz? eğer cevabınız evetse hiçbir çekinceye girmeden aynen devam edin çocuğunuzu yapın. çünkü zaten sizin çocuğunuz aynen sizin gibi bir şey olacak.
ben bu soruya hayır cevabını verdiğim sürece* dolayısıyla yapmayı aklıma bile getirmeyeceğim.
