çocuk odasına sahip olmamış çocuk

iki tane abisi olan şu garibanın çektiği çilelerden sadece biridir.

kendisinin dışında 4 kardeşi daha olan ve yan yana açılan yer yatağında uyuyan çocuktur.

Bizde sahip olmadık, hatta tv reklamlarında görürdük aa ne kadarda güzel falan derdik.

Milletin ne derdi var be. Vay canına..

olmadı hiç te olsun istemedik. zaten akşama kadar sokaklarda it gibi koşturmak varken odaya kapanıp ne yapacaktık ameke.
biz odaya kapansak hasan amca nın olmamış elmalara kim dalacaktı. hacı nın kafasını maç kavgalarıyla şişirip bastonu kafaya kim yiyecekti.
3 metre misketi yere dizip tek kat evlerin çatısına çıkıp kim atış yapacaktı, onları yutmak için
ya da abilerin dolduruşu ile yoldan geçen büyük çocuklara sataşıp sonra mahallenin abilerince ufak tefek hırpalanmalrını kim izleyecekti.

ha bir de ekleyeyim bunlar istanbul da oluyordu. elmaya dalmak dedik diye anadolu sanmayın. şaşıracaksınız ama eskiden mahelle araları bile dutluktu.

öptüm.

Benim de olmadı. Biz ikizimle çift kişilik çekyatta büyüdük, karşıda da babaannem yatardı. Ama güzeldi.

Birçoğu bu döneme ait olmayan çocuklardır.
iki göz, sobalı evde, kardeşleriyle aynı odada uyuyan, uykuya dalana kadar fısır fısır konuşan, kıkırdayan, eğlenen güzel çocuklardır.
Birbirlerinin küçülmüş kıyafetlerini giyerek büyümüş ve hiçbir daim bundan gocunmamış olgun çocuklardır aynı zamanda...
Misafirlerle dolu o odanın bir köşesinde, bir yandan muhabbete kulak kabartan, bir yandan da derslerini yapan, sınavlara hazırlanan, okumuş, hayata aslanlar gibi tutunmuş çocuklardır...
Eşşek kadar büyümüş olsa da, aile muhabbetini, aile sıcaklığını, o küçük ama kutsal odayı daima özleyendir.
Yok ağlamıyorum, gözüme anılarım kaçtı...

dedemler 3 erkek kardeş. büyük dedem( dedemin babası) evlendikleri zaman her birine evde birer oda vermiş dedemin altı çocuğu olmuş. Bu ailenin 4. kusagiyim ben de çocuk odasi görmedim biz de 4 kardeştik inşallah bir sonraki neslimiz çocuk odasi görecek.

O çocuk yıllar önce bendim. Şimdi barbie temalı odamda pembeler içinde uyuyorasdfghjk.

Şaka şaka. Hala mavi aptal bir odam var. Erkek çocuğu odası gibi. Ulan bir iş hayatına atılayım kendime yatak odası takımı alıcam. En battal boyundan da çift kişilik yatak. Yuvarlana Yuvarlana uyurum artık.

Insana 30 yaşından sonra yarış arabası temalı genç odası aldıran durum!

Öyle demeyin arabanın ışıkları bile yanıyor!

mesleme gibi soba kenarlarında, kanepe diplerinde kedi gibi yaşamış çocuk olabilir.

Ne odası? Üç kardeş salondaki tek çekyatta sıralanıp uyuyorduk. O zamanlar ekstra oda misafir odası olarak kullanılıyordu. Saçmalığa bak.

garip bir hüzün vardır içinde fakir ama gururlu edebiyatı yapmayacağım. çok istedim bir odam bir dolabım masam olsun. hele masayı aldırtana kadar canım çıktı. zamanında çok çalışkan hırslı bir öğrenciydim. neyse baktım çalışkanlıkla diplomayla başarıyla birşey olmuyor vazgeçtim şimdi. zaten aile fakir çalışkan olsan ne olur. neyse konumuz o değil. ne demiştim masayı bile zor aldırttım soğuk mutfakta ayağı kırık masada ders çalışarak anadolu lisesini kazandım . ne özel odası oradan oraya sürüldüm. poster falan asamadım odama. kitap dolabıma astım. insanın kendi alanının olmaması çok kötü. özel hayatı da olmuyor. bir iyi yanı var 6 kişilik yurt odası o kadar gücünüze gitmiyor. zaten akıbetimiz belliymiş baştan alışmışız. şimdi diyorum bir çocuğum olursa hele de kız ne bileyim içimden öyle geçiyor çok güzel yapacağım odasını çocuğum misafirden benden önemli olur diyorum. alanı, sağlığı, psikolojisi azmi değerli benim için. bir de ben de çocuk olurum sanırım odayı görünce. babayla, kız napıyor bu manyak diye bakarlar ama napiyim içimde kaldı ucundan azıcık ben de sebepleneyim işte içimde bir çocuk var diye.

aaaaaaaaaaaa benden bahsediyo. olmaması ayrı kandırılmak ayrı.

Bütün çocukluğu "çekyat" larda geçmiş çocuktur. Çekyat derken bile o çıkttt sesi kulağına gelir hala.

Odası olmayan çocuk için çekyat her şeydir. Gündüz oyun oynama alanı, akşam odev yaptığı masa sandalye, gece yatağı, altındaki bölmesi giysi dolabıdır!

Her "çıkkttt" sesiyle kah çocuğa oda olur kah başka bir çıkkttt sesiyle yarış arabası temalı yatak olur.

Ebeveynler burdan size sesleniyorum. Boşverin taht misali koltuklu, devasa bufeli misafir odalarını. Çocuğunuza 30 yaşından sonra ferrarili genç odası aldırmayın! Bütün bir çocukluğu çekyat üzerinde bir köşe yastığı gibi geçittirmeyin!

Çıkkkkttttt

Benim lan o, karanlık oda vardı bizim evde ampülü ilk yandığında 3. Sınıfa başlamıştım.

ibliss.

Çilek genç odasının camlarına ağzımı dayayıp iç geçirirdim. Hey gidi...

9-10 yaşlarımdaydım, salon salomanje evimiz vardı.
salonda oturmazdı bizimkiler, oturma odası vardı, televizyon falan oradaydı.
tabi soba da o odada kuruluydu, salonda gazyağı sobası vardı.
misafir gelmediği sürece salona girilmezdi amk evinde.
işte biz biraderle birlikte o oturma odasında yatardık.
sonra ben bi ara salon salomanjenin, salomanje kısmını sahiplenmeye çalıştım.
annem kızmıştı.
daha sonra 3+1 salon salomanjesiz bir ev aldık.
bu sefer valide yine salona çöktü.
oturma odası feodalliği devam etti.
biraderle benim ayrı odamız oldu.
tabi ben delikanlıyım, ayrı oda istedim.
neyse peder bey son model bir televizyon aldı, salonda oturmaya başladık ailecek.
eski oturma odası da benim oldu.
eski blaupunkt televizyon da benim odada kaldı.
bu sefer de annem dizi seyretmek için benim odamı kullanmaya başladı.
sonra kafası dank etti tabi, "ulan ben kadınım, ben salonda seyredeyim herif gitsin eski televizyonu seyretsin" dedi ve gariban babamla geceleri odamı paylaştık bu sefer.
hep haber seyrederdi.
oysa magic box star-1 yeni kurulmuştu, harika filmler olurdu, seyredemezdim.
pazar günleri odamda uyurken babam gelir trt1'de hikmet şimşek ile pazar konserlerini izler kafamı sikerdi.
yani 3+1 ev de kesmedi.
2 çocuklu aileler için kesinlikle 4+1 ev olmalı.

Lan benim kendi çekyatım bile olmadı yıllarca kardeşimle yattım.

geceleri uyumadan önce hayalindeki çocuk odasını dizayn ederek mutlu olmuş çocuklardır.

Ben ve kardeşlerimin dahil olduğudur.
Aslında 90 lı yıllar olduğu için bir çok yaşıtlarımızın kendi odası mevcuttu.
Biz polis çocuğu okuldur, abilerimizin dershaneleridir vs derken oda isteme hakkına sahip olmadığımızı bilirdik.

Biz bilinçle belli hedeflerle büyüdük. Bu yüzden de odamızın olmamasını hiç dert etmedik.

Bize değil de şimdiki nesile üzülmek gerek. (bkz: demet akalın ın kızı hira nın odası)

90'ların kasaba ve köy çocuklarının tamamı. (benimde dahil olduğum grup) 2000'lerden sonrası biraz düzen değişti. benim kuzenimin bir çocuk odası vardı içim giderdi.

ders yaparken "bakma televizyona çocum sen dersine bak" sözlerini sıklıkla duymuş çocuktur.

fakirdir.