öfkesi saman alevine benzetilen insan huyudur. kişinin beynine tekrar kan gitmeye başladığında, "ya ıhmm şey, aslında sende haklısın tabi..." gibi söylemlerde bulunması alışıldık bir durumdur.
O kadar lanet, boktan bir huydur ki... En ufak bir durumda aniden sinirlenip, ağzına geleni söylersin. Karşındaki kırılmış mı gücenmiş mi, söylenmemesi gereken bir şeyi söylemiş misin, hiç gözünün yaşına bakmadan saydırıverirsin. Yakıp yıkarsın ortalığı ve sonradan fark edersin ki yapmaman gerekenleri yapmışsın. iş işten geçmiş, kalp kırılmış olur. Sanki bok vardı da hemen sinirlendin, estin gürledin. Oturup sakince düşünüp hareket etsen böyle üzmezsin insanları...
Evet o kişi benim.
Dip not: Bir anda sinirime yenik düşüp üzdüğüm, kırdığım herkesten özür dilerim.
Çok sık karşılaştığım durum bu. Örnek verecek olursam, gecenin saat dördünde dördünde restoranı kapatıp eve giderken bomboş yolda muhtemelen alkollü sürücünün önümde yamuk yumuk gitmesine kızıp adamla tekme tokat kavga etmiştim. Nerden baksan saçmalık ama sanırım gergin insanların en büyük sorunu.
