bugün

Çocukken takdir görmeyen, sevilmeyen insanların daha çok bu eğilim içerisinde olduğu gerçek.
Ömür törpüm. kurtulmak için hemen hemen her şeyi deniyorum ancak kurtulamadım sadece biraz daha dizginleyebildim diyebilirim.

Çabuk sinirlenir ama hemen de yumuşarım saman alevi gibi yani. Sinirli olduğum o kısa anda da ağzıma geleni söylediğim önüme geleni ezdiğim için iş işten geçmiş oluyor maalesef.

Hoş bir durum değil ve insanlara geçimsiz bir insan tipi profili yarattırıyor.

Bir insan neden kendisine insan gibi davranan birine durup dururken ters hareketler yapıp daha sonra o kişiyi kendisinden uzaklaştırınca pişman olur?

Sebebini bilmiyorum amk. Ama öyle anlar geliyor ki kaşlarımı çatmaktan başım ağrıyor dişlerimi sıkmaktan neredeyse kıracak hale geliyorum.

Sanırım biraz da gençlikle alakalı yaş aldıkça bünye daha da oturuyor. Tez vakitte kurtulmam dileğiyle.