cumhuriyet dönemi şair ve yazarı ve Yedi Meşaleciler Hareketi'nin kurucularındandır. Sebil ve Güvercinler,Geçen Zaman,
Nefes Almak, Bir Yer Düşünüyorum, Çocukluğum, Mesut insanlar Fotoğrafhanesi ve Değişen istanbul önemli eserlerdendir.
yedi meşaleciler içerisinde şiiri en fazla ciddiye alan, hayatı boyunca ondan vazgeçmeyen,şiirlerinde çocukluk anılarını,aile sevgisini,kadere boyun eğiş gibi konuları işleyen şairimizdir.
Sizleri görüyorum, bahçemizdeki çamlar,
Bütün gün gölgesinde oynadığım dost badem.
Derken dallardan, ılık, iniveren akşamlar:
Evine dönen babam, camda bekliyen annem.
Ah bütün sevdiklerim, bütün kaybettiklerim!
Neyi arayım, yerde kurt, göklerde yıldız mı?
Babam, annem, evimiz, bahçem, çitlenbiklerim,
Sizler rüyamıydınız, sizler yaşamadınız mı?
aklıma birbirinden güzel şiirleri gelmesi gerekirken sebil ve güvercinler şiiri gelmesi gerekirken neden yedi meşalecilerin kurucusu olduğu geliyor ki...
lanet olsun böyle eğitim sistemine. sanattan sanatçıdan soğuttular kaç nesili.
Yedi meşalecilerden, yedi meşale akımına en sadık sanatçımızdır, topluluk dağılınca dahi topluluğun şiir anlayışını sürdüren tek şairdir. Galatasaray lisesinde okurken bir yıl sınıf tekrarı yapma durumunda kalır ve bu sayede Cahit sıtkı ile yıllar sürecek dostluklarının tohumları atılır. Cahit sıtkının mektup türündeki tek eseri olan Ziya'ya mektuplar ise Ziya Osman sabaya yazılmıştır.
Şiirlerinde hüzün ve melankolik havanın hakim olması aslında pek şaşırtıcı bir durum da değildir çünkü sekiz yaşında annesini yitirmiş ve liseyi bitirdiğinde evlendiği sinir hastası kuzeni ile on iki yıl mutsuz bir evlilik geçirmiştir.
istanbul şiirinden:
Bir daha görüyorum seni dünya gözüyle,
Göğün hep üstümde, havan ciğerlerimdedir.
Ey doğup yaşadığım yerde her taşını
Öpüp başıma koymak istediğim şehir!
Fakir var genç , ihtiyar , on beşinde kız
Basma entarisi içinde cılız
Fakir var çocuğuna ilaç alamayan
El açan , el açamayan
Analar gündeliğe , çamaşıra giden
Babalar evlerine eli boş dönen
Yaşayanlar soğanı ekmeğe katık edip
Herkes bir türlü fakir bir türlü garip
Yedi Meşaleciler Hareketi’nin kurucularındandır. Şair olarak ün kazanan edebiyatçı, küçük hikâye türünde de eserler verdi. Eyüp Sultan’a defnedilmiştir; ancak mezarlıktaki yeri kayıptır.(1910, – 1957, istanbul).
Gözlerimin önünde hep aynı beyaz ev.
Her dağ yamacına kurduğum,
Beliren her su kenarında,
Pembe damlı, yeşil pancurlu, balkonlu,
Balkonuna tırmanan sarmaşık.
Gece, pencerelerinden sızacak ışık,
Kışın tütecek bacası.
Beyaz Ev, Ziya Osman Saba.
“
Güz
Çiçeğin rengi soldu, bitti şarkısı kuşun.
Yol tenha, dal mecâlsiz, su durgun.
Tabut yapılan tahta, ev ev taşınan odun.
Bahar, ümit yerine, ey kış, içimde korkun!
Allah’ım! kararmasa şu göğün…
Dal senin, ağaç senin, döktüğün
Yapraklarla, mevsimlerle, gün gün.
Geçip gidişi ömrün…
