zihinsel tembellik

35'lere doğru bi vuruyor galiba. şuraya bi başlık açayım diyorum, kafam da güzel, fikirlerin havada uçuşması lazım normalde. 90'lar türk medyasından, post-modern japon edebiyatına, alman ekspresyonist sinemasından kopça çözmenin zorluklarına, eski sevgililerden italyan milli takımlar tarihinin en iyi sol beklerine bin tane düşünce... uçuyorlardı. şu son bi zamandır, yok anam, tık yok, zihin bomboş, bemberrak. yaşıtlarımın benden önce girdiğini gözlemlediğim bu dönemlerinde onlarla bolca taşak geçtikten sonra kendimin de aynı çukura düşmesi hoş olmadı tabi. tadını çıkarıyor şerefsizler. (schadenfreude kapsamında)

zihnin çalışmak istememesidir ancak zihnin çalışması gerekir. zihni çalıştırmak gerekir.

hepimiz sabaha kadar entry gireriz aslında ama o ödevler, doldurulacak defterler, yapılacak işler nedense hep ertelenir, bunun türk olmakla alakası muhakkak vardır, son gün diye bir şey var bu ülkede.