bugün

sezen aksunun muhteşem şarkılarından birinin sözüdür.
klibinin sweet november olması ayrıca ironik.
gerçekte de asla zaman istenileni getirmiyor zaten.belki yaraları iyileştiriyor ama asla beklentileri karşılamıyor.
karsidaki kisi soylediginde cogu zaman havada kalan sozdur. oyalamak icinde soylenir, genelde sonunda bisey olmaz.
Aklımdan çıkartırsam bu acıyı durdurabileceğimi biliyorum ve yanımda olup beni geri çevirmeyecek olan insanları da. Adımı haykıran ve bana umut bağlayan, inanan insanlar olduğu halde gözlerimi kapatıyorum kimi zaman, kocaman bir karanlık. çünkü gözlerim açıkken gördüklerimden korktum ama bir şekilde biliyorum ki daha olacak çok şey var. yakında gözyaşlarım tarafından kör edilmekten korkuyorum. aklımdan çıkartırsam bir şeyleri, tüm bu acıyı da durdurabileceğimi biliyorum üstelik. o yanımda uyurken bana güç veriyordu sanki, daha da güçlenebilmek varken kimi zaman en dibe çöküyorum. o beni sevgisiyle sarıp sarmalarken, huzur içindeydim. evet ben daha da huzurlu olabilirim, aslında olmamam için ne sebep var ki? huzurum oldukça, gözyaşlarımı silememem için hiç bir neden yok. yavaş yavaş sileceğim. ben, biliyorum her şey çok güzel olacak. ihtiyacım olan biraz zaman..
zaman ilaç olabilir mi yaralara? geçmişi gerçekten "geçmiş" yapabilir miyiz? peki, ya "geçememiş" olarak kalırsa? bugün bir kez daha anladım, olmayacak duaya amin demek gibiydi bizim aşkımız.. sen, başkasının bardağındaki çaydın, ben başkasının.. beraber tuttuğumuz bardak da çatlaktı, hep doldurmaya çalıştık ama o ısrarla boşalttı.. nefes alırken ağırlaşan zamanın karanlık zindanlarında, girdaplarda boğuşacağız artık..
Güzel şarkı vesselâm. Evet.