zaman canımı acıtıyor

zaman canımızı acıtıyor.
kimimiz acısını yaşar, kimimiz farkında olmak dahi istemez. planlarımızı, hedeflerimizi ve hayallerimizi gerçekleştirmek için can atsak da, olmadığında ağlamaktan canımız çıksa da; günün sonunda annem, babam ve kardeşimle eski bir fotoğrafımızı görsem kalbim tuz buz olur. hala yanımda olmalarına rağmen, allahıma bin şükür, eskiyi özlerim hep. ve büyümek canımı acıtır. her gün yeni şeyler öğreniriz, oysa en bilmeyen en mutludur. bilmezdik, mutluyduk. masumduk, iyiydik. çok sevgi doluyduk.

keşke büyümeseydik. kaç sigara yaktırır eski bir fotoğraf?

ağlarken yazdım.

Zaman değil, pişmanlıkların ve yoksun kaldıkların acıtıyor canını. Bunlar düzelince sorun kalmıyor. Ta ki tekrar edene kadar. Zamana atfetmek çok soyut ve çözümü engeller.

şu sıralar bildigim en ağır bagimlilik içimde ki saliseler.