üniversite okuduğunuz şehre yıllar sonra yolunuzun tekrar düşmesi durumu. özellikle uzaklardan geldiysen üniversite okumaya, nerden baksan duygulandırır adamı. elbette özlenenler subjektiftir. kimi arkadaşlarını özler, kimi sürekli takıldığı mekanı, kimi dostunu, kimi okulunu... dedim ya herkes başka sebepten duygulanır. fakat , sanırım insana en çok koyan üniverisitede uzun süreli ilşki yaşadığın eski sevgiliyle yaşanılan hatıralardır.
yıllar sonra, üniversite okuduğun şehre işin düşer, çıkarsın yola. içinde bir heyecan ve bir o kadar hüzün barındırırsın. daha otogara varır varmaz anlarsın bazı şeylerin değiştiğini.
- abi kolay gelsin. merkeze gidecektim ben. otobüsler burdan geçiyor değil mi?
- yok kardeş kaldırdılar burdan durağı. 50 metre ileriye git 312 ye bin
- eyvallah.
bir hüzün kaplar içini. durağın yerinin değişmesi değildir sana koyan. yıllar önce, memlektten her geldiğinde otogarda seni karşılayan sevgilinle ordan binerdin otobüslere.
merkeze geldiğinde, bir çok şeyin daha değiştiğini görürsün. ilk buluştuğunuz cafe kapanmıştır mesela. ilk tavla oynadığınız çay bahçesi aynen duruyordur. biraz daha duygulanıp gider oturursun bir masaya, çay söylersin. yan masaya baktığında bundan tam 5 yıl önceki halinle karşılarsın. ergenlikten yeni çıkmış bir genç, yeni tanıştığı her haliyle belli olan kız arkadaşıyla birlikte oturmaktadır. bi nescafe ve bi sıcak çikolatanın ardından bir de tavla istemeleri seni biraz daha hüzünlendirir. tavlada bilerek kız arkadaşına yenilmiş olması, belki de başlaycak olan ilişkinin temeline kürek sallıyacaktı bu gençlerin kimbilir.
oraya kadar gitmişken, yıllarca sevgilinle kaldığın evin olduğu mahalleye gitmemek olmazdı. evin karşısında oturur bir sigara yakarsın. işte tam bu balkonda oturur, bu merdivenlerden birlikte iner ve şurdaki duraktan beraber okula giderdik diye anılar canlanır gözünde. o anda tek istediğin o evde bir gece daha kalabilmektir. bundan 5 yıl önceki gibi. sadece sevgilinle. sadece bir gece, bütün gece sarılarak ve ertesi gün ayrılacağını düşünmeden.
sırf bunun için istanbul dışında bir okulda okumak istemiştim hep ama olmayınca olmuyor.
okuduğum üniversitenin şehrini bırakın okuduğum üniversiteden çıkamamaktayım.
fakat akraba ziyareti gibi olsa gerek. ne hoş.
Gerek üniversite, gerek şehir ufak değişiklikler yaşasa da yine aynıdır.
Bir anda geçmişe dönersiniz.
Ama o şehrin, o okulun içindeki tanıdığınız insanların tamamına yakını artık orada yoktur.
Bunu farkettiğiniz dakika artık oraya ait olmadığınızı anlarsınız ve derin bir hüzün çöker vücuda.
