aynı odayı hiç tanımadığın insanlarla paylaşmak.
hele de benim gibi agresif bir insansanız sabahları, insanlara bağırmak kaçınılmaz oluyor.
ama en en kötüsü yemekler.
Yurtta kalanlar bilir, finalleri geçemeyip bütlere kalanlar, yürüyen valiz sesinden nefret ederler, çünkü sen odanda lanet dersine çalışırken, çalışkan gözlüklü çocuk valizini bütün yurtta gezdirerek çıkartır ve o iğrenç sesi sadece bütlere kalanlar duyabilir. Yürüyen valizler, büte kalanlar için hüzündür, bilinçaltında Yalnızlık senfonisi çalar.
Burada yazılanları gördükçe ciddi anlamda garipsenen, bazılarında gerçekten hayrete düşülen başlık.
internetin olmadığı, batak oynandığı için uyarı alınan, maşrapanın tuvalet olarak görüldüğü, giriş için belli bir saat olan yurtlardan falan bahsedilmiş. Ya ben iyi yere denk gelmişim, ya da suser arkadaşlar biraz abartmışlar.
Uykusunda tıslayan, pıslayan, diş gıcırdatan tipler. Horlayanlar zaten bu dünyadaki günahlarınız karşılığında cezanız. Normal birini bile takıntılı yapar. sekiz yıl çektim, öyle ki şimdi yeri geliyor saatin tiktakları bile uyutmuyor.
- Oda arkadaşınız varsa, özel alana sahip olamamak
- Koridordan gece gündüz demeden gelen gürültüler
- Odanıza her an, davetsiz bir şekilde gelebilecek olan arkadaşlar, hatta bazen senin değil oda arkadaşının arkadaşları.
- Belli bir saatte yurda dönme zorunluluğu.
her gün onlarca kişinin kullandığı tuvaleti ve banyoyu kullanmak zorunda kalmak. bazen tuvalete girdiğimde yan taraflardan sadece peçete koparma sesi geliyor. ne bir ıkınma sesi, ne bir sifon sesi, ne bir işeme sesi. hiçbiri yok sadece peçete koparma sesi. hayır sonra çıkıp demezler mi yok benim fuck buddyim var, yok efendim bu güne kadar şu kadar kızla birlikte oldum. ulan şerefsiz sağ elin nasır tutmuş imana gelmiş sen hala bilmem kaç tane kızla beraber oldum diyon. söylesene nerde? rüyalarında mı?
Yurtta kalmaktır en başta.
Bir de elbette hiçbir özelinizin olmaması, 50 kişiyle aynı tuvaleti banyoyu kullanmak, giriş saati, hiçbir arkadaşınızı davet edememek.
Yurtta bir yıl kalmak iyidir, güzel anılar bırakır, lakin fazlası kimi insanları karaktersizleştirir, hissizleştirir.
yurtta kalan insanların gelecekte doktor, pilot ve yönetici olacağını düşünerek gelecekten edişe duymak, ürpermek.
"eğitim ve öğretim" yanyana kullanılır.
eğitimden nasibi olmayan empatiyi,sorumluluğu, saygıyı ve temizliği bilmeyen onlarca öğrenci.
