9 yıl önce hp nin teklifini kabul etseydim çek cumhuriyetinde yaşayarak tecrübe edineceğim yaşam biçimi olacaktı gerçi 5 ay da amerika da yaşadım ama o günkü şartlar ve durum gereği kabul etmedim. pişman mıyım kesinlikle pişmanım.
simdi ise biraz is ve ofis kulturunden bahsedeyim. arkadaslarimin da calistigi 7 ayri sirketin ortak noktalarindan bahsedecegim. bunlar ingiltere icin gecerli;
- ofiste saygi ve kibarlik esastir. herkes gunaydin, gorusuruz falan der. ceo, officer ya da head olsun yanina kalkip gelir ve "do you have time? may i borrow you for a while?" gibi cumleler ile size hitap eder.
- genelde sosyal medya veya gazete okumak ile vakit oldurulmez(benim su an yaptigim kacamak aslinda) is saatinde isler yapilir ve yetistirilir.
- ne aksam ne hafta sonu bir allahin kulu sizi is icin aramaz, sms ya da whataspp tan yazmaz. ozel hayat esastir. cok extreme bir durum olmadigi surece mesela ofis yaniyordur ya da is seyahatinde bir degisiklik falan olmustur.
- genelde gunde 8 saat calismaniz istenir, ogle arasi dahil.
- esnek giris cikis imkani olur. ben genelde 8-16 arasinda calisiyorum mesela.
- genelde haftanin 1 ya da 2 gunu work from home imkani saglanir.
- genelde 28 is gunu tatiliniz olur ve ise girdiginiz gibi baslar, 1 yil bekleme falan yoktur. mesela 6. ay ise girdiniz 14 gun hakkinizi verirler ve kullanmanizi isterler.
- ogle yemegi olmaz. yaninizda getirmeniz ya da disardan alimaniz gerekir. ben genelde aksamdan kalanlari getirip mutfakta isitmayi tercih ediyorum mesela.
- toplantilar, ikili iliskiler sakin ve saygi cercevesi icindedir. bizim turk usulu sesini yukseltmek, hararetli konusmak, bagirip cagirmak ise yaramaz, kimse seni umursamaz hatta tavir gosterir.
- sadece is stresi yasarsin. arkamdan birileri bir sey yapiyor mu, dedikodu vs stresi yoktur zira bam bam bam suratina soylerler her seyi. is konusunda sert tartismalar olur ama is cikisi pub yapilir ve her sey iste kalmistir, kisisel algilanmaz.
- direkt musteri ile iliskiniz yoksa kiyafet konusu rahattir. mesela sicak havalarda sort terlik ise gidebiliyorum.
içme suyu da sıkıntı aslında. Still water demeniz gerekiyor markette ya da büfede bizim içtiğimiz suya ulaşabilmeniz için. Yoksa çoğu yerde su istediğinizde direk maden suyu veriyorlar elinize. Normal 1,5 ltrelik erikli suyu düşün ama içinde maden suyu var. Kafaya bir dikiyorsun gırtlağın yanıyor. Gerçi o suya alışınca da bu kez bizim suları yadırgıyorsun. Neyse.
muazzam bir tecrube oldugunu soyleyebilirim. hele ofis, sirket isinde calisiyorsaniz mentalite farkini rahatca anliyorsunuz. kendi ozelimde;
turkiye de iken 3 ayri sirkette calistim. ilki uluslar arasi bir sirketin ic anadolu bolgesinde idi ankara da. sonra hemen hepinizin evinde kullandigi bir markada calistim. son olarak da turkiye nin en buyuk 2-3 holdinginden birinde calisiyordum. genelde kendini kurumsal adleden sirketlerde calistim. en son mudur olarak cift haneli maasimla fazla da kasmadan isi goturuyordum.
ama ulkeden bikmistim, insanlardan, ortamdan, siyasilerinden ve ani bir kararla her seyi birakip ulkeden ayrildim. buraya geldigimde issiz, kalacak yeri dahi olmayan, cebindeki birikmis para ile maceraya atilmis biriydim.
gelisimin 2. ayi sonunda bir headhunter firmasi aradi, cv nizi linkedinde bulduk size uygun oldugunu dusundugumuz bir mudur pozisyonu var, ilgilenir misiniz? dedim tabii ki. isin ilginci 120 ye yakin is ilanina basvuru yaptigim halde, sektordeki sirketlere gerek bizzat gerek aracilarla cv iletmeme ragmen olumlu donen olmamisti. beni arayanlar hep cv me bir yerlerde ulasanlardi. neyse is gorusmesi tecrubeme geleyim;
telefonda ilk mulakati yapti headhunter ve mail atacagini soyledi bilgileri ki 10 dk icinde cok detayli bir mail ulasti elime. gorusme gunu geldiginde sabah headhunter aradi, hazirlanip hazirlanmadigimi, sirkete sektore goz atip atmadigimi, iyi giyinip giyinmedigimi, yanima su-seker-islak mendil falan almadigima kadar sordu. turkiye deki ruhsuz saman ik firmalarindan farkli idi yaklasimlari. gittim adrese, gectim odaya karsimda bir ingiliz bir hollandali, pozisyonlari da officer. gayet bam bam seklinde bir gorusme ama kivraniyorum derdimi anlatmak icin zira ingilizce bildigimi zannederken bilmedigimi yani pratik eksikligimin oldugunu farkettim. gorusmeden ciktim, 1 saat sonra headhunter ariyor yine nasil gecti, yaklasimlari nasildi, ayrimcilik yaptilar, sen neler anlattin falan. 10 gun gecti ve telefonum yine caldi, headhunter arayan. dedi ikinci gorusme istiyorlar dedi gider misin, dedim tamam. neyse gittim karsimda bir hintli bir cinli, pozisyonlari head of cart curt. elimde kalem tahtada proje planlari, analizler vs. ciktim gorusmeden dedim bitti, artik beni almazlar. 3 saat sonra headhunter aradi dedi nasil gecti falan, iyi kotu anlattim. sonra dedi acaba sana teklif gelir mi ne dusunuyorsun dedim bilmem umarim. sonra birden bir ciglik!
"Congratulations! you got the job and I will send the offer right now!"
sok oldum kaldim nasil yani diye. headhunter diyor ki aksama bir yerler ayarla eglenmeye git hakketin bunu falan!
velhasilkelam hayatimda bir is teklifinin gorusme ile ayni gun geldigini ilk kez gormus oldum!
burada kimse ise kacta girip ciktiginiza bakmaz, ne giydiginize karismaz, saygi esastir. ise basladiginiz gibi izin hakkiniz olur hem de en az 28 gun! haftada 2 gun evden calisabilirsiniz! daha sonra ofis dunyasini da anlatirim.
tek zor yanı çocuklarınıza milli benlik ve türklük duygusunu aşılamak. bulunduğun ülkenin tarih doktrini ile büyüyor malum. o sebeple ayrı biçimde üzerine eğilmeli ve milli bayramları ile türk tarihini öğretmeli. diğer medeniyet gibi bilim gibi insanlık gibi şeyler zaten mevcut oluyor.
son 7 senede, 9 farklı ülkede(güney kore, çin, almanya, fransa, hollanda, isviçre, ispanya, macaristan, sırbistan) 6 ay ile 1 yıl arasında yaşadığım için üzerine kolaylıkla yorum yapabileceğimdir.
öncelikle arkadaşlar, paranız varsa her yerde refah içinde yaşarsınız, bunun sadece yurtdışında olmakla alakası ne yazık ki yok.
özellikle avrupa'da iyi bir geliriniz yoksa, şehirden uzak yerlerde ev tutmanız gerekir. zira şehir merkezine yakın yerlerde kiralar çok yüksek. benim maaşım ortalamanın oldukça üzerinde olduğu halde, maaşın üçte birini kiraya veriyordum.
sıla hasreti temalı şeyler söyleniyor, yurtdışında yaşamayan bilemez, insan memleketi özlüyor geyikleri dönüyor. tam olarak öyle değil aslında. *
ama bazen insan kendi dilinde konuşmak istiyor. dedikodu yapmak istiyor, türkçe kelimelerin ikinci anlamlarını kullanarak geyik çevirmek istiyor. karşındaki anlamıyor.
bence en zoru, insanlarla aranızdaki dil/kültür bariyeri. her ne kadar o kültüre adapte olsanız da, kullandıkları dili iyi bilseniz de, farklı kültürlerden geliyorsunuz.
avrupa'da yaşamanın en güzel yanı, her yere dilediğinizce gidebilmeniz. gelişmiş tren ağları ile tüm avrupa birbirine bağlanmış durumda. önceden ayarladıktan sonra bilet ücretleri de oldukça makul oluyor. bu sayede çok ülke gezme fırsatım olmuştur. insanlarda toplu taşıma bilinci vardır. buradaki gibi, araç kullanmak ya da araç sahibi olmak sosyal bir statü olarak görülmez.
bunun yanında kıyafet, dış görünüş de sosyal statü olarak görülmez. insanlar rahattır, zekaları ve yaptıkları ile bir yere gelirler. o yüzden çok büyük şirketlerin Ceo'ları bile kot-tshirt le dolaşır, swatch'un en dandik saatlerini takar.
kişisel bakım ürünleri türkiye'ye kıyasla çok uygundur. burada deodorant 15 lira civarındayken orada 1-1,5 euro'dur mesela. tl'ye çevirmeyin hemen, adamlar euro kazanıyor. burada deodorant'ın 1.5 lira olduğunu düşünün. kuru düşünmezseniz, arada yaklaşık olarak 10 kat fark olduğunu kabul edebilirsiniz.
enflasyon yok denecek kadar azdır. 8 sene önce almanya'dan aldığım çikolata'nın hala aynı fiyatta olması bunun en net açıklaması aslında. bu da insanlara güven verir.
ama sanmayın ki çok güvenlidir. özellikle çok göç alan ya da turistik şehirlerde çok fazla hırsızlık olayı yaşanır.
fransa'dan araba kiralarken gideceğiniz ülkeyi sorarlar. ona göre belli sınıf araçları vermezler. hırsızlık/araç kaçırma olaylarına karşılık.
kısacası, güzel, eğlenceli, bazen sıkıcı bir hayat yurtdışındaki. çok da şeyapmamak lazım.
Tanrının bizim aileye 2 defa sunmuş oluğu fırsat, dedem Almanya ya ilk gidenlerden. Babam Almanya doğumlu.
Bizimkiler bu iki fırsatı da geri tepince sanıyorum ki tanrı "hay amk sizin, size yaşama fırsatı verende suç, yaşamayın yurtdışında" diyip benim kısmetimi kapattığını düşünüyorum.
Ey tanrım beni bilirsin, içimi de dışımı da iyi bilirsin. Eğer bizimkilerle aranda bir husumet varsa bana bir işaret gönder, reddi miras yapayım. Ben razıyım yani. Vallahi de billahi de benim bir suçum yok.
