"Eskimiş renkli yaz günlerini özlemiş gibiyim
Kendimi çok yüksek bir binadan atmış da ölmemiş gibiyim
Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var; eziklerim, çiziklerim
Biraz daha tanısam seni bu gece başımda beklemeni isterim
Bir haftalık ankara tatilimi bitirmiş, doymamış gibiyim
Zincirini kırmış köleler gibi kaçan heveslerimi saymamış gibiyim
Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var; eziklerim, çiziklerim
Biraz daha tanısam seni bu gece başımda beklemeni isterim
Bir sabah gün doğmadan evden çıkmış ve geri dönmemiş gibiyim
içimde kalmış ne varsa ne yoksa hepsini söylemiş gibiyim
Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var; eziklerim, çiziklerim
Biraz daha tanısam seni bu gece başımda beklemeni isterim"
Tekrar tekrar dinlediğim Kaan Boşnak şarkısı. Tam da şu anki ruh halimi anlatıyor adeta.
"kendimi çok yüksek bir binadan atmış da ölmemiş gibiyim.
...
Bir sabah gün doğmadan evden çıkmış ve geri dönmemiş gibiyim.
içimde kalmış ne varsa, ne yoksa hepsini söylemiş gibiyim."
