Garip hissettiren sokaklar ve kokulardır. Hiç tanımadığım bir semtte gezerken, aniden gördüğüm bir ara sokağın hayatımda önemli bir yer kaplayacağını düşünerek oraya girip etrafa bakınabiliyorum. Bu bazen bir koku olarak da ortaya çıkıyor, sanki hep koklamak istediğim şeymişçesine.
aç gözlülüktür. şöyle ki ; istanbuldan iş için falan anadoluya akarken misal bolu tüneline yaklaşınca aç gözlülükten tünelden hemen önceki çıkıştan dağın eteklerine tırmanıp oradaki nefis mi nefis organik mi organik yemekleri mükemmel manzara eşliğinde mideye indirmek için yolu bayağı bir uzatıyoruz sürekli. ne yapalım oğlum istanbulda organik bir şey kalmadı. orada kıpkırmızı diri mi diri domatesi görünce bile "oha lan" diyoruz ne yapalım..
