Durup düşünmeye zamanın olur mu?
Yitirmeden anlamaz insan
Sevdiklerin yolun sonunda
Sarıl her fırsatında o insana,
Arkasından ağlayan olma
Geri getirmez çok ağlasan da
Durur, durur belki başucunda
Annen baban kendi çapında
Abin bile kırk yedi yaşında
Ömür, ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış
Güzel günlerimizin bittiğini sanma
Belki bir daha böylesi olmaz
Ama her bi gün güzel aslında
Yakın durmanın zor olduğu ortada
Uzak olmak her zaman en kolay
Ama en zoru yalnız olunca
Uyur, Uyur belki hep yanında
Sevgilin kendi solunda
Her hatıra asılı duvarında
Ömür, Ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış
Uyur, Uyur belki hep yanında
ilk sevgilin kendi solunda
Her hatıra asılı duvarında
Ömür, Ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış
Şimdi bir kaç şey sölicem de,kimse ne salak,duygusal adam demesin.insan düşünmeden edemiyor be kardeşim.
Akşam eve geldim,çok fazla yorgundum .Elime telefonu aldım,yorganı çektım üstüme,açtım bu şarkıyı..
Adamın sesinden çıkan pervaneli uçaklar üstüme üstüme paketler bırakıyordu sanki, her bi paket beynimdeki ayrı bir nokraya hedeflenmiş gibi süzüle süzüle iniyordu bedenime..
Farkındayım şarkıyı duyuyorum,ama hissediyorum yani uykudayım.bir ara uçakların sesi kesilir gibi oluyo,uyuşukluk geçtiğinde şöle bi saate bakıyorum,10 saniye gibi gelen zaman aralığı 4 saatmiş,Fonda hala çalıyor bu şarkı, yattığım yerden kanın debisine göe bu adam arkada bi asileşiyor gitarın solosuyla, bi gazımı alıyo o kadife ssiyle..
insan bu şarkıyla daha da bi pişmanlık yaşıyor,vakti zamanında elinni tersi ile itilen şeyleri bak başkaları nasıl görmüş de ince ince zillere vura vura sermiş ortaya...
Derken çaldı telefonum,arayan yasak aşkımdı, sesinin rengi gitmiş, Boks maçından dayak yiyip te sıkılıp kenara oturmuş; napıyorum ben der gibiydi sesi..Zorladım ,kalk ayaga dedim,suratına su vurdum ama bende bitmiştim.arkadan bu adam seslendi ; yakın olmanım zor olduğu ortada ,ama en zor yanlız olunca ...
Kendi solumdaymış eski sevgilim,çıplak kadın tablosu vardı sadece,Ee nerde dıye telefona sarıldım; kapamış...
sonuç olarak ;pis bi şarkı kısacası; cesaretin varsa dünle, yoksa mühimmatını alda gir.Yara alıcaksın..
çok etkileyici bir pinhani şarkısıdır. bilhassa "annen baban kendi çapında / abin bile kırk yedi yaşında" kısmında dehşete düşüyorum biraz. abim hiç kırk yedi olmamalı sanki. o hep çocuk ben hep bebek kalmalıydım sanki.
