ilkokul beşteydim dediler anadolu lisesi imtihanı var. babam kırmızı anadolu liselerine hazırlık kitabı aldı getirdi. sadece o kitabım vardı sınava hazırlık sürecinde. ama hatmetmiştim kitabı ve kazandım sınavı. neyse gel zaman git zaman fen lisesi imtihanı geldi bu sefer de aynı kitabın yeşil olanından tutuşturdular elime. tabi bu sefer şanslıydım farklı kitaplarım da vardı. neyse fen lisesini de kazandık bu kitap sayesinde. diyeceğim o ki sınavlara hazırlıkta birebir kitaplardı.
arkasında '' yokuşta akmayan ter inişte gözyaşı olur'' yazan kitaptır.bu söz o zamanlar o kadar işime yaramıştır ki yazdığım tüm kompozisyonlarda bi şekilde kendine yer edinmiştir.
bi de ilköğretim 5 yıllıkken anadolu liseleri ve kolejlerine hazırlık öküzümsü bir kırmızı kitap vardı. eğlenceliydi.
onu hatırlatan kitap, yeşilini hiç görmedim.
matematik bölümünü nesibe aydının hazırladığı kitaptır. içimde öyle onarılmaz yaralar bırakmış ki; nesibe aydın dershanesinin önünden her geçişimde kitabı hatırlayarak mideme ağrılar girmektedir. şimdi zavallı kardeşim bu kitapla boğuşmaktadır. evet bu kitap bir lanettir ve nesilden nesile bu lanet devam etmektedir. benim babam bu kitapla bunalıma girdi, ben bu kitapla bunalıma girdim ve benden sonra gelecek çocuklarım da bu kitapla bunalıma girecekler.**
ilkögretim gençligi kötüye gitmektedir.bir şeyler yapılması gerekir bu durumu düzeltip öğrencileri tekrar derslere bağlamak için.ve bir öğretmene bu kitap vahiy olarak gonderilir.öğretmen de bu "yeşil kutsal kitap"ın vermek istediği mesajı öğrencilere ulaştırmaya çalışmıştır.öğrenciler o gün bugündür dogru yolu bulmuşlardır ve çok başarılı olmuşlardır.
