akla geldikçe nostalji hislerine tavan yaptıran yıllardır. çocukluğumuzun naif ama heyecan dolu yıllarıdır. müziği, kıyafetleri vs bir alem olan yıllardır.
teknolojinin olmadığı, insanların daha duygusal olduğu , değerlerin kıymetinin bilindiği yıllardır.70 li yıllarda aşk insanlar için kutsaldı,şimdi herkesin birbirini düzdüğü dizilerdeki ahlaksızlıklar aşk oldu.
demirel başbakandı, ekmeğe zam gelmişti. bu ne böyle karaoğlan bundan iyiydi denilip karaoğlan gelince de yaktın bizi karaoğlan kurtar bizi keloğlan sloganlarının başladığı yıllar. çocuktum ve misafirlik durumlarında babamın dizinin dibinden ayrılmazdım ordan biliyorum. sanırım ülke sorunlarına duyarlı biri olmamın sebebi çocuk yaşımda bu sohbetlerden öğrendiğim memleket durumları olsa gerek. ama hiç anlayamadım hala şu demirel - ecevit gelgitlerini onca şikayet etmelerine rağmen. anlayamadım gitti şu memleketim insanlarını hala.
