en büyük hüzünlerin bile artık kalbinizi acıtmamasıdır yetişkin olmak. biri sizi terk mi etti, güler geçersiniz. üzerinizde çok mu yük var, şikayet etmezsiniz. yalnızlaşmaya mı başladınız, koymaz artık size. huzur ararsınız, sessizlik ararsınız, bıkmışsınızdır hayattan ama ergenlik dönemindeki gibi isyanları oynamazsınız. oynayamazsınız çünkü bunun bir faydasının olmadığını bilirsiniz. artık gençlik hayallerinizin gerçekleşmeyeceğini kabul etmişsinizdir. dünyayı dolaşamayacaksınız, ünlü de olamayacaksınız, veya arkadaşlarınız arasında popüler de. 3-4 samimi dostunuz kalmıştır bırakamadığınız, bırakmak istemediğiniz. onlara sıkıca sarılırsınız. insanları kırmamaya, daha da yalnızlaşmamaya çalışırsınız. güzel bir eşe güzel bir işe sahip olanlarınız kendini şanslı hissedecektir. ama hayaller artık yoktur. hatta onları sadece güzel birer anı olarak anımsarsınız. gülmeleriniz azalmıştır, kahkahalarınız ise yok olmuştur neredeyse. kendinize ayıracak zaman bulamazsınız. okumak için aldığınız kitap aylardır rafta durmakta, üzeri toz tutmaktadır. kendinize kızarsınız, kendinize vakit ayırmadığınız için. ama ayıracak vakit olmadığını da bilirsiniz içten içe. size söylenen eleştirileri artık duymamaya başlarsınız. çünkü katılaşmış kemikleşmişsinizdir, yıllarca denemiş ama kendinizi değiştirememişsinizdir, bunu bilirsiniz. sokakta görseniz yüzüne bakmayacağınız, muhatap olmayacağınız insanlara iltifatlar yağdırırsınız iş yerinde. patronun sizi işten çıkarması sizi korkutmaktadır. çünkü sorumlu olduğunuz, size muhtaç olan birileri vardır hayatta. onlar için katlanmak zorundasınızdır. yavaş yavaş hayatınızdan birileri eksilmeye başlar. hiç çıkmayacağını sandığınız kişiler, çok sevdiğiniz teyzeniz, dayınız, belki bir arkadaşınız, hatta anneniz gitmiştir. pek tanımadığınız biri bile ölse, bir ünlü, yada eski mahallenizde kalan son tanıdığınız, yüreğiniz bir anda burkuluverir. bununla yüzleşmeye çalışırsınız. aynalara bakmak eskisi kadar kolay değildir artık. haftalar su gibi akıp geçer, vay be 1 yıl olmuş dersiniz, ne çabuk! küçükken size "vay be bu çocuk ne kadar büyümüş" dediklerini hatırlar gülersiniz. şimdi ise siz şaşırıyorsunuzdur çocukların büyümesine. çünkü kendinizin de yaşlandığını görürsünüz artık. yeni şeyler öğrenmek size zor gelmeye başlamıştır. istemezsiniz. ders almadığınız hatalarınız gelir aklınıza hep. belki, dersiniz, keşke dersiniz, sonra da her neyse diyeceksinizdir. yetişkin olmak böyledir işte, öğrenilmiş çaresizliktir. yaşlanırken çaresizliği öğrenmektir. ama önemli değildir yine de.
